بررسي رابطه بين ارتباط والد-فرزندي و ارتباط معلم- دانش آموز با پيشرفت تحصيلي دانش-آموزان پسر پايه پنجم دوره ي ابتدايي شهر اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ي ارتباط والد-فرزندي و ارتباط معلم-دانش آموز با انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانش آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي شهر اهواز انجام شد. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي شهر اهواز در سال تحصيلي 98-97 بود. نمونه اين پژوهش نيز 366 دانش آموز پسر بود كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان و با توجه به حجم جامعه به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد. در اين پژوهش براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه انگيزش پيشرفت (AMQ)، پرسشنامه ارتباط معلم- دانش آموز (2011) و مقياس ارتباط والد-فرزند (PCRI) استفاده شد و براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه بين ارتباط والد-فرزندي و ارتباط- معلم دانش آموز با انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد كه از ميان متغيرهاي پيش بين اين پژوهش، به ترتيب ارتباط مادر- فرزند، پدر- فرزند و ارتباط معلم- دانش آموز به طور معناداري انگيزه پيشرفت تحصيلي را در دانش آموزان پيش بيني مي كنند و روي هم رفته 218/0 از واريانس انگيزه پيشرفت تحصيلي را در دانش آموزان تبيين مي كنند

no abstract