سنجش خويشكاري پرستار در شاهنامۀ فردوسي و اوديسۀ هومر

از رﺳﻢ ﻫﺎي ﭘﺮﮐﺎرﺑﺮد در دﺳﺘﮕﺎه و درﺑﺎر ﭘﺎدﺷـﺎﻫﺎن اﯾﺮاﻧـﯽ و ﯾﻮﻧـﺎﻧﯽ در روزﮔـﺎر ﺑﺎﺳـﺘﺎن، وﺟـﻮد ﭘﺮﺳﺘﮕﺎن و ﭘﺮﺳﺘﺎراﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺳﺮﮔﺮم ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺰاري ﺑﻮدﻧﺪ. در درﺑﺎر ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﯾﺮاﻧـﯽ، ﭘﺮﺳﺘﺎران از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﻧﮋاده و واﻻﺗﺒﺎر ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻮدن آﻧـﺎن ﻧﺸـﺎﻧﮕﺮ ﺷـﮑﻮه و واﻻﯾـﯽ درﺑﺎر ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﯿﻤﺎﯾﯽ زﯾﺒﺎ داﺷﺘﻨﺪ، ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴـﯿﺎر ﮔﺮاﻧﺒﻬـﺎ ﺑـﺮ ﺗـﻦ ﻣـﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ و وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري، ﺑﯽ ﭘﺮواﯾﯽ، ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺑﺎ ﺳﺮوران ﺧﻮد، رازداري، زﯾﺮﮐﯽ، ﭼﺮب زﺑﺎﻧﯽ، ادب اﺣﺘﺮام داﺷﺘﻨﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ رﺳﻢ ارﻣﻐﺎن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﯾﺎ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎران د درﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﺑﺮدن و آوردن ﭘﯿﻐﺎم، ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮدن ﺳﺮوران ﺧـﻮد در ﺳـﻔﺮ اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺳﺎده ﭼﻮن ﺷﺴﺘﻦ ﺟﺎﻣﻪ و... ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. در ﺳﻨﺠﺶ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﮥ ﻓﺮدوﺳـﯽ، ﭘﺮﺳـﺘﺎران در اودﯾﺴﮥ ﻫﻮﻣﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﺮارﺟﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﮐﻤﺘﺮ از ﭘﻮﺷﺶ و ﻇﺎﻫﺮ آراﺳﺘﮥ آﻧـﺎن ﺳـﺨﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽ آﯾﺪ. آﻧﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﺳﺎده اي ﭼﻮن آراﺳﺘﻦ ﺑﺰم ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﺑـﺮدن، ﺷﺴـﺘﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎ، آﺳﯿﺎب ﮐﺮدن ﮔﻨﺪم و ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ از اﯾﻦ دﺳﺖ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺎر، ﺑﺎ ﯾﺎدﮐﺮد ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ )ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺳﻪ داﺳﺘﺎن ﻓﺮﯾﺪون، ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ و ﺳﯿﺎوش( و اودﯾﺴﻪ، ﺑﻪ ﭼﮕـﻮﻧﮕﯽ ﺧﻮﯾﺸـﮑﺎري ﭘﺮﺳﺘﺎران و ﺑﯿﺎن وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎ و ﻧﮑﺎت ﺑﺮﺟﺴﺘﮥ ﭘﯿﺮاﻣﻮن آﻧﺎن ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ و ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﺨﺴﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎ ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ﭘﺮﺳﺘﺎران را در دو ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮاﻧﯽ و ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮرﺳـﯽ ﮐﻨـﯿﻢ. ﺳـﭙﺲ ﺑـﺎ ﺗﮑﯿـﻪ ﺑـﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ﻫﺎ، ﻧﺎﻫﻤﺴﺎﻧﯽ آﻧﺎن را در ﻫﺮ دو ﻓﺮﻫﻨﮓ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ. در ﭘﺎﯾـﺎن، در اﯾـﻦ ﺟﺴﺘﺎر اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ را درﺧﻮاﻫﯿﻢ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎران در درﺑﺎر ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎه و ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ﻫـﺎي ﮐﺎرﺑﺮدي ﺗﺮ و ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮي از ﭘﺮﺳﺘﺎران ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ.