تبيين مفهوم مقدس و نامقدس در دين‌شناسي مكتب كاركردگرايي و پديدارشناسي

مفهوم مقدس در واكاوي ريشه‌ و تعريف دين بر مبناي تفكيك مقدس و نامقدس يكي از پركاربردترين مفاهيم در ميان نظريه‌پردازان مكتب پديدارشناسي و كاركردگرايي ديني است. مسئله‌ اصلي تحقيق در اين نوشتار بررسي جايگاه، معنا و كاربرد مفهوم مقدس و نامقدس در دين‌شناسي اين دو مكتب با تاكيد بر ديدگاه دوركيم، اتو و الياده است كه در اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه در كاركردگرايي دوركيم حقيقت دين اعتقاد به خدايي فوق طبيعي نيست، بلكه‌ او تفكيك امور مقدس از غيرمقدس را از كاركردهاي جامعه مي‌داند؛ اما در پديدارشناسي اتو جوهر دين تجربه‌ امر مقدس است، كه به شيوه‌‌ منحصر بفرد، به‌صورت اسرارآميز و رعب‌انگيز براي هر انساني تجربه مي شود و كيفيتي متعال وصف‌ناپذير دارد، از طرف ديگر فرآيند نمادسازي ديني و ديالكتيك امر مقدس از مهم‌ترين مفاهيمي است كه در پديدارشناسي الياده مورد توجه قرار گرفته است.