تبيين مدل ساختاري-تفسيري توسعه گردشگري ورزشي در ايران

هدف از‎ ‎پژوهش حاضر، شناخت در مورد مدل‎ ‎ساختاري ‏‎‎تفسيري‎‎‏ توسعه‌ي گردشگري ورزشي‎ ‎‏ايران بوده است. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از‎ ‎ﻧﻈﺮ هدف، ‏ﮐﺎرﺑﺮدي و با رويكرد آميخته، كه به صورت پيمايشي انجام‏ شد. جامعه‎ ‎آماري‎ ‎تحقيق‎ ‎در دو سطح كمّي و كيفي بود، جامعه كيفي 15 نفر شامل ‏خبرگان گردشگري و گردشگري ورزشي و مديريت ورزشي و جامعه كمّي 30000نفر شامل مديران دفاتر مسافرتي، مربيان و داوران و دست ‏اندركاران برگزاري مسابقات، تماشاچيان رويداد ورزشي، بازيكنان تيم ها و مديران ارشد و با استفاده از جدول مورگان تعيين شد كه افراد به ‏صورت تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. در اين‎ ‎مطالعه،‎ ‎با‎ ‎مرور‎ ‎اسناد و مدارك‎ ‎و‎ ‎مصاحبه از‎ ‎خبرگان، عوامل‎ ‎گردشگري‎ ‎ورزشي‎ ‎ايران‎ ‎شناسايي‎ ‎و‎ ‎سپس‎ ‎روابط‎ ‎بين‎ ‎اين‎ ‎عوامل‎ ‎با‎ ‎استفاده‎ ‎از‎ ‎روش‎ ‎مدلسازي‎ ‎ساختاري‎ ‎تفسيري‎ ‎تعيين شد.‏‎ ‎ابزار‎ ‎جمع‎ ‎آوري‎ ‎داده‎ ‎ها‎ ‎مصاحبه‎ ‎و‎ ‎پرسشنامه كه به منظور جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه استفاده‎ ‎شد. با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎نتايج،‎ ‎‏7 عامل‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎مهم‎ ‎ترين‎ ‎عوامل ‏شناسايي‎ ‎گرديد. عامل تقويت زيرساختي و مطلوبيت از اساسي‎ ‎ترين عوامل مي‎ ‎باشد و در مدل ساختاري تفسيري ابتدا روابط بين عوامل تعيين ‏شد و با استفاده از تحليل ميك‎‎مك ميزان اثرپذيري و اثرگذاري عوامل تعيين شد، كه عوامل دولتي و قانوني با قدرت نفوذ6 بالاترين تأثير را بر ‏ديگر عوامل دارند. نتايج‎ ‎اين‎ ‎پژوهش‎ ‎برنامه ريزان‎ ‎را‎ ‎كمك‎ ‎مي‎ ‎كند،‎ ‎بتوانند، تصميمات‎ ‎هوشمندانه‎ ‎تري اتخاذ‎ ‎و‎ ‎مسير‎ ‎مناسب‎ ‎تري‎ ‎را‎ ‎جهت ‏توسعه‌ اين‎ ‎صنعت،‎ ‎انتخاب نمايند‎