بررسي تاثير اجراي الگوي توانمندسازي خانواده محور بركيفيت زندگي و خودكارآمدي بيماران پيوندكليه در سال 1397

زمينه و هدف: كيفيت زندگي يك موضوع ذهني است كه موجب مي شود فرد تحت تأثير عوامل مختلف از جمله خودكارآمدي قرار گيرد. الگوي راه گشا در اين زمينه توانمندسازي خانواده محور است كه هدف آن ارتقا سلامتي است. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير الگوي توانمند سازي خانواده محور بر كيفيت زندگي و خودكارآمدي بيماران پيوند كليه انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني شاهددار تصادفي مي باشد. تعداد 100 بيمار پيوند كليه مراجعه‌كننده به كلينيك بيمارستان شهيد هاشمي نژاد تهران با روش نمونه گيري تصادفي در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها پرسش نامه سه بخشي شامل مشخصات دموگرافيك، پرسش نامه كيفيت زندگي در بيماران پيوند كليه و پرسشنامه استراتژي ارتقا سلامت براي بررسي خودكارآمدي مراقبت از خود بود كه توسط هر دو گروه در بدو مطالعه و 1.5 ماه بعد از آزمون تكميل شد. داده ها با نرم افزار SPSS ويراست 20، آزمون كاي اسكوئر و تي تست تجزيه تحليل شد. نتايج: يافته ها نشان داد كه دو گروه كنترل و آزمايش در بدو مطالعه از نظر مشخصات كيفي و كمي دموگرافيك و ميانگين كيفيت زندگي و خودكارآمدي تفاوت معناداري نداشتند. ميانگين نمرات كيفيت زندگي گروه آزمون نسبت به گروه كنترل افزايش داشته است و از نظر آماري تفاوت معناداري دارد (0.001 P). همچنين ميانگين نمره خودكارآمدي در گروه آزمون نسبت به شاهد افزايش داشته است و از نظر آماري تفاوت معناداري دارد (0.003 P=). نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير مثبت الگوي توانمندسازي خانواده محور بر خودكارآمدي بيماران پيوند كليه و در نهايت بر كيفيت زندگي آنان، لازم است اين الگو با هدف ارتقاي سلامت بيماران در نظر گرفته شود.