بررسي تأثير اثربخشي دوره‌هاي توانمندسازي كاركنان با بهره‌وري نيروي انساني در دانشگاه علوم پزشكي تهران

زمينه و هدف: توانمندسازي كاركنان از بهترين و كارآمدترين راهبردهاي توسعه و شكوفايي و افزايش بهره‌وري نيروي انساني در سازمان‌ها است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط اثربخشي دوره‌هاي توانمندسازي كاركنان با بهره‌وري نيروي انساني در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفيتحليلي بود كه به‌صورت مقطعي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان ستادي معاونت‌هاي دانشگاه برابر 1452 نفر بود. حجم نمونه نيز با استفاده از جدول كرجسي و مورگان برابر 304 تعيين شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل دو پرسشنامه اثربخشي دوره‌هاي توانمندسازي Hersey ترجمه‌شده توسط جعفري و همكاران و بهره‌وري نيروي انساني هرسي و گلداسميت بود. روايي محتوي و سازه شامل همگرا و واگرا و همچنين پايايي پرسشنامه‌ها با ضريب 0.86 و 0.89 با استفاده از روش آلفا كرونباخ بدست آمد. تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 انجام شد و براي ارائه يافته‌هاي توصيفي از جداول توزيع فراواني و براي ارائه يافته‌هاي تحليلي از مدل‌سازي معادلات ساختاري و ديگر روش‌هاي آمار استنباطي بهره‌برداري شد. نتايج: ميانگين اثربخشي دوره‌هاي توانمندسازي كاركنان و بهره‌وري نيروي انساني موردمطالعه از مطلوبيت نسبتاً بالا برخوردار بود. همچنين ارتباط مثبت و مستقيم دوره‌هاي توانمندسازي كاركنان با بهره‌وري نيروي انساني به اثبات رسيد. نتيجه‌گيري: استفاده از روش‌هاي مختلف توانمندسازي كاركنان در بدو استخدام مانند جامعه‌پذيري سازماني، آموزش‌هاي مستمر ضمن خدمت به‌صورت كارگاهي، حضوري و مجازي در جهت تقويت ويژگي‌هاي شخصيتي خودباوري، سازگاري و نوآوري كاركنان به بهره‌وري سازماني و فردي كمك مي‌كند.