تأثير 6 هفته تمرين مقاومتي با شدت بالا و پايين بر شاخصهاي رشد و آسيب عضلاني دختران فعال

مقدمه: شدت فعاليت ورزشي، بعد مهمي در انتخاب برنامه تمريني مناسب ميباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 6 هفته تمرين مقاومتي با شدت بالا و پايين بر شاخصهاي رشد و آسيب عضلاني دختران فعال ميباشد. 23 كيلوگرم بر /1 ±0/ 58 كيلوگرم و شاخص توده بدني 5 /5 ±2/ 20 سال، وزن 4 /7 ±1/ روش كار: 45 دختر فعال، با ميانگين سن 3 مترمربع بهصورت تصادفي به گروههاي تمرين مقاومتي با شدت بالا( 15 نفر)، شدت پايين( 15 نفر) و كنترل ( 15 نفر) تقسيم شدند. گروههاي تجربي به مدت 6 هفته تمرينات اختصاصي خود را انجام دادند. 48 ساعت قبل و پس از پروتكل اصلي نمونههاي خونگرفته همبسته و تغييرات بين گروهي با آزمون آناليز واريانس دوطرفه با اندازه گيري مكرر (گروه*زمان) t شد. تغييرات درونگروهي با آزمون بررسي شدند. پروتئين واكنشگر ،(P=0/ نسبت فوليستاتين به ميوستاتين ( 001 ،(P=0/ يافتهها: تفاوت معنيدار در شاخصهاي فوليستاتين ( 002 بين گروهها (P=0/ و نسبت تستوسترون به كورتيزول ( 033 (P=0/ تستوسترون ( 007 ،(P=0/ هورمون رشد ( 021 ،(P=0/006) C مشاهده شد. درنتيجه آزمو ن تعقيبي تفاوت معنيدار در فوليستاتين، نسبت فوليستاتين به ميوستاتين، نسبت تستوسترون به بااينوجود در بين .(P le;0/ دو گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل مشاهده شد( 05 C كورتيزول، هورمون رشد و پروتئين واكنشگر كليه شاخصها تنها افزايش معنيداري در هورمون رشد در گروه تمرين مقاومتي با شدت بالا در مقايسه با گروه تمرين مقاومتي .(P=0/ باشدت پائين مشاهده شد( 046 نتيجه گيري: هرچند تفاوت معنيداري در هورمون رشد بين گروه با شدت بالا و پائين مشاهده شد، بااينوجود، به نظر ميرسد بين شدتهاي مختلف تمرين مقاومتي ازنظر شاخصهاي رشد و آسيب عضلاني دختران فعال تفاوت معنيداري وجود ندارد.