بررسي نقش انواع شبكه‌ها در ماندگاري اقامتي نيروي كار مهاجر در منطقه صنعتي پارس جنوبي

يكي از مفاهيمي كه در ادبيات مهاجرت جهت تحليل جريان ها و الگوهاي مهاجرتي مورد استفاده قرار مي گيرد، مفهوم شبكه است. هدف از اين مقاله بررسي نقش و اثرگذاري انواع مختلف شبكه‌ها را در ماندگاري مهاجران در در منطقه عسلويه و كنگان است. مطالعه به لحاظ روش، توصيفي تحليلي و به لحاظ اجرا پيمايشي و با استفاده از تكنيك پرسشنامه ساخت يافته انجام گرفته است. حجم نمونه شامل 654 نفر نيروي كار مهاجري است كه در منطقه عسلويه و كنگان ساكن مي باشند. نتايج نشان داد شبكه‌هاي خويشاوندي، فاميلي و دوستي در حركت مهاجران به سمت جامعه مقصد اثرگذاري قابل توجهي دارند و اثرگذاري آنها بعد از مهاجرت در طي زمان كاهش مي يابد. اين شبكه‌ها در شكل دهي به جريانات مهاجرتي بعدي اثرگذار هستند اما در تعيين ميزان مدت ماندگاري مهاجران بويژه مهاجراني مانند مهاجران نيروي كار كه با محيط، شرايط و روابط جديدي ارتباط پيدا مي كنند، اثرگذاري كمتري خواهند داشت. در ميان شبكه‌هاي قبل از مهاجرت، شبكه فاميلي، اثرگذاري معناداري در ماندگاري مهاجران دارد و از ميان شبكه‌هاي پس از مهاجرت، شبكه‌هاي درون و برون سازماني تأثير معناداري بر ماندگاري اقامتي مهاجران در منطقه دارد. همچنين اندازه شبكه هاي پس از مهاجرت نيز نقش مهمي در مدت زمان ماندن مهاجران دارد، يعني مهاجران داراي شبكه بزرگتر، مدت زمان بيشتري در منطقه صنعتي پارس جنوبي خواهند ماند. بر اساس نتايج برآمده از تحقيق، بهينه نمودن مقصد  به لحاظ امكانات رفاهي،  فراهم نمودن امكانات بهداشتي و پزشكي، بهينه نمودن مسكن هاي سازماني ماندگاري مهاجران در مناطق صنعتي را تحت تاثير قرار خواهد داد.