پيش نگري متغيرهاي اقليمي دهه هاي آينده در پهنه جنوب شرق ايران

در چند دهه اخير افزايش دماي زمين باعث بر هم خوردن تعادل اقليمي كره زمين شده و تغييرات اقليمي گسترده اي را در اغلب نواحي كره زمين موجب گرديده است كه از آن به عنوان تغيير اقليم ياد مي شود. در اين پژوهش ، به بررسي متغير هاي اقليمي در شش ايستگاه هاي سينوپتيك پهنه جنوب شرق ايران (زابل، زاهدان، خاش، ايرانشهر، سراوان و چابهار) از سال 1987 لغايت 2019 پرداخته شد و در دو دوره ي زماني (2021-2040 و 2041-2060)، با استفاده از ﻣﺪل ﮔـﺮدش ﻛﻠـﻰ (HadCM2 ) بررسي و تحليل گرديد. پس از بررسي و ارزيابي مدل مقادير متغيرهاي اقليمي در دو سناريو RCP2.6 و RCP8.5 در دوره هاي مورد مطالعه ريز مقياس گرديد. نتايج ارزيابي دقت مدل LARS-WG در شبيه سازي متغيرهاي اقليمي براساس شاخص هاي MAE ، RMSE،R2 ،NSE در پهنه جنوب شرق ايران در مرحله صحت سنجي نشان داد كه انطباق زيادي بين مقادير شبيه سازي شده و دوره پايه وجود داشته است. بر اساس نتايج خروجي مدل LARS-WG  افزايش دما در كليه ايستگاه ها در دو دوره مورد مطالعه را نشان مي دهد. ميزان افزايش دما در مناطق ساحلي كمتر از ساير مناطق خشكي مي باشد. در تمامي ايستگاه ها تغييرات دما به طور يكنواخت و تغييرات بارش، نوسان دارند. مقدار بارش طي فصول زمستان  و بهار در تمامي ايستگاه ها روند افزايشي دارد؛ شرايط اقليمي آينده از قبيل تعداد روزهاي يخبندان، تعداد روزهاي داغ، خشك و روزهاي تر محاسبه گرديد و نتايج نشان داد كه در دوره آينده تعداد روزهاي داغ و تعداد روزهاي خشك نسبت به دوره پايه افزايش مي يابد و تعداد روزهاي يخبندان كاهشي مي باشد. در صورت عدم پايبندي به كاهش گازهاي گلخانه اي افزايش متغيرهاي اقليمي دماي حداقل و دماي حداكثر و كاهش بارش در دهه 20412060 بيشتر خواهد شد. پيش بيني ماهانه براي دوره هاي آينده نيز در سناريو هاي مذكور ، بيانگر اين است كه گرمترين ماه در استان به طور ميانگين در ماه تابستان (ژوئيه)، سردترين ماه در زمستان (دسامبر و ژانويه)، بيشترين بارش ها در زمستان و بهار (دسامبر، ژانويه و مارس) و تبخير و تعرق در تابستان به بيشترين حد خود مي رسد. در نهايت اينكه نتايج بيانگر روند افزايش دما و كاهش بارش در دهه هاي آينده نواحي جنوب شرق ايران خواهد بود.