رابطه ناسازگاري‎هاي عاطفي بر نشانه‎ هاي سلامت با نقش ميانجي فرسودگي شغلي و فشار بين‎فردي در بين پرستاران زن شاغل در چند بيمارستان‎ نظامي تهران

اهداف: در يك سازمان سالم، سلامت جسمي، رواني و عاطفي كاركنان به اندازه توليد و بهره‌وري اهميت دارد. در اين مطالعه، به تعيين رابطه ناسازگاري‌هاي عاطفي بر نشانه‌هاي سلامت با ميانجي‌گري فرسودگي شغلي و فشار بين‌فردي در بين پرستاران زن شاغل در بيمارستان‌هاي نظامي شهر تهران پرداخته شد.مواد و روش‌ها: مطالعه توصيفي-هبستگي حاضر در بين پرستاران زن شاغل در سه بيمارستان نظامي شهر تهران در سال ۱۳۹۷ انجام شد. تعداد ۲۱۴ پرستار زن با استفاده از روش خوشه‌اي در دسترس و به صورت تصادفي وارد مطالعه شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از چهار پرسش‌نامه فرسودگي شغلي، سلامت عمومي، فشار و مشكلات بين فردي و ناسازگاري استرنبرگ استفاده گرديد كه توسط پرستاران تكميل شدند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل عاملي تأييدي و الگوسازي معادلات ساختاري و نرم افزار SMARTPLS ۲ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: فرسودگي شغلي با ضريب تعيين 0/945 بر نشانه‌هاي سلامت و فشار بين‌فردي تأثير مثبت و معناداري داشت (0/05 p). همچنين ناسازگاري‌هاي عاطفي بر فشار بين فردي تأثير معناداري داشت (0/05 p) و با توجه به مثبت‌بودن ضريب مسير، مي‌توان گفت با ۹۵ درصد اطمينان، رابطه دو متغير مثبت و معنادار بود و ناسازگاري‌هاي عاطفي توانستند67/3% از تغييرات سلامت عمومي را توضيح دهند.نتيجه‌گيري: ناسازگاري‌هاي عاطفي بر نشانه‌هاي سلامت با نقش ميانجي فرسودگي شغلي و فشار بين فردي در بين پرستاران زن شاغل در بيمارستان‌هاي نظامي تهران مؤثر است. نتايج پژوهش حاضر لزوم توجه بيشتر به سلامت روان پرستاران به ويژه پرستاران زن شاغل در مراكز نظامي را نشان مي‌دهد.