بررسي نقش تعديل كننده شفقت به خود در رابطه بين تاب آوري در برابر استرس و وسوسه مصرف مواد در مردان وابسته به مواد

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش تعديل كننده شفقت به خود در رابطه ي بين تاب آوري در برابر استرس و وسوسه مصرف مواد در مردان وابسته به مواد بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي با طراحي مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل همه مردان وابسته به مواد مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر انديشه بود. از اين جامعه، تعداد 140 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و مقياس وسوسه مصرف مواد پس از ترك، مقياس تاب آوري و مقياس شفقت به خود را تكميل كردند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، مدل سازي معادلات ساختاري و روش بوت استرپ با 5000 نمونه گيري مجدد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج مدل معادلات ساختاري نشان داد كه اثر مستقيم متغيرهاي تاب آوري در برابر استرس و شفقت به خود بر ولع مصرف معنادار بود. همچنين، اثر تعاملي متغيرهاي شفقت به خود و تاب آوري بر ولع مصرفبراهيم مواد در مردان وابسته به مواد از لحاظ آماري معنادار بود. نتيجه گيري: طبق نتايج به دست آمده مي توان گفت كه هر دو متغير تاب آوري در برابر استرس و شفقت به خود نقش مهمي در ولع مصرف دارند. همچنين، نتايج به دست آمده نشان داد كه تاثيرات تاب آوري در برابر استرس در مديريت وسوسه ي مصرف مواد به وسيله شفقت به خود تعديل مي شود.