الگوي روابط ساختاري عود افراد داراي اختلال مصرف مواد بر اساس سوگيري توجه و حساسيت به پاداش با نقش ميانجي كنترل بازداري

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي الگوي روابط ساختاري عود افراد داراي اختلال مصرف مواد بر اساس سوگيري توجه و حساسيت به پاداش با نقش ميانجي كنترل بازداري بود. روش‌: پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي افراد وابسته به مواد (مت‌‌آمفتامين) در حال ترك مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر اردبيل در سال 1398 بود. 172 نفر از افراد مصرف‌كننده مت آمفتامين با استفاده از فرمول اسلووين به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان پرسش‌نامه‌هاي پيش‌بيني عود و حساسيت به پاداش و همچنين آزمون‌هاي دات‌پروب و برو/نرو را پاسخ دادند. همبستگي پيرسون، مدل يابي معادلات ساختاري و بوت استروپ روش هاي مورد استفاده براي تحليل داده ها بودند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين متغيرهاي پژوهش ارتباطلات مثبت و يا منفي معناداري وجود داشت. نتايج برازش مدل فرضي پژوهش را تاييد كرد. نتايج نشان داد سوگيري توجه و حساسيت به پاداش تاثيرات مستقيم معناداري و همچنين تاثيرات غير مستقيم معناداري از طريق كنترل بازداري بر عود داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مي‌توان گفت كه كنترل بازداري با تعديل سوگيري توجه و حساسيت به پاداش موجب كاهش عود در افراد مصرف‌كننده مواد مي‌شود. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود كه متخصصان حوزه اعتياد از نتايج پژوهش حاضر در برنامه‌هاي درماني خود استفاده نمايند.