شناسايي و ارزيابي نقاط ملاقات در سرويس‌هاي سواري اشتراكي با استفاده از منطق فازي

امروزه در شهرهاي بزرگ و در شبكه جاده‌اي، تراكم ترافيك و مديريت آن به يك مشكل اساسي تبديل شده است، كه نتيجه اين تراكم ترافيك علاوه بر مشكلات روحي و جسمي كه براي شهروندان ايجاد ميكند، چيزي بجز افزايش مصرف سوخت، تشديد آلودگي هوا و هدر رفت زمان و انرژي نيست. يكي از راه‌حل هاي نوظهور براي مديريت ترافيك و حمل‌و‌نقل بحث سواري هاي اشتراكي است كه در آن راننده صندلي هاي خالي موجود در وسيله نقليه خود را با افرادي كه داراي برنامه سفر و زماني مشتركي با او هستند به اشتراك ميگذارد، كه اين روش علاوه بر كاهش هزينه و انرژي كه هم براي مسافر و هم راننده بدنبال دارد، موجب افزايش كارايي شبكه حمل‌و‌نقل و كاهش ترافيك و معضلات ناشي از آن ميشود. يكي از مسائلي كه در سرويس هاي سواري اشتراكي از اهميت بالايي برخوردار است بحث نقاط ملاقات است، اهميت اين موضوع از آن جهت است كه در سرويس هاي سواري اشتراكي راننده ها به دنبال كاهش مسافت طي شده و مصرف سوخت براي رسيدن به مسافر هستند، از طرف ديگر هم هر يك از مسافران داراي پنجره زماني مشخصي بوده و خيلي از آنها ميخواهند مسافتي را براي رسيدن به يك مكان امن و راحت پياده روي كنند. از آنجايي كه متغير هاي اين تحقيق كه شامل: شيب، سرعت معبر، عرض معبر، فاصله تا تقاطع، مسافت پياده روي مسافر و ميزان انحراف از مسير راننده است، متغير هايي، پيوسته، زباني و غير دقيق هستند و يك سيستم پيوسته محسوب ميشود، استفاده از منطق فازي پيشنهاد شده است. لذا، در اين پژوهش با تلفيق منطق فازي و سيستم هاي اطلاعات مكاني راهكاري جهت شناسايي و ارزيابي نقاط ملاقات ارائه گرديده است.در اين تحقيق منطقه مورد مطالعه كلانشهر تهران ميباشد. نتايج اين تحقيق بيانگر آن است كه با افزايش تعداد نقاط ملاقات موجود، تعداد نقاط ملاقات مناسب و نرخ تطبيق به اندازه 15 درصد افزايش پيدا ميكند و همچنين ميزان انحراف از مسير اصلي براي راننده تقريبا 14 درصد و مسافت طي شده توسط مسافر براي رسيدن به نقطه ملاقات تا 40 درصد كاهش ميابد.