تاثير چهار هفته بارگيري با روغن ماهي بر TNF-α نيتريك اكسايد و گونه هاي واكنشگر اكسيژن پلاسمايي پس از فعاليت وامانده ساز استقامتي

روغن ماهي به عنوان عاملي ضد التهابي است كه تحقيقات مختلف حاكي از نقش موثر آن بر كاهش التهاب و بهبود عملكرد بوده اند اما با اين حال نقش آن بر خستگي محيطي و ميانجي هاي دخيل در آن هنوز مشخص نيست. لذا تحقيق حاضر با هدف سنجش نقش روغن ماهي بر التهاب و ميانجي هاي دخيل در خستگي محيطي شامل نيتريك اكسايد و ذرات راديكالي آزاد انجام پذيرفت. بدين منظور 20 آزمودني سالم (سن: 2.64 ± 26.90 سال، وزن 10.42±78.33 كيلوگرم، درصد چربي 5.46±18.4 درصد) به صورت نمونه در دسترس انتخاب گرديده و به طور تصادفي در دو گروه روغن ذرت و روغن ماهي قرار گرفتند و به مدت چهار هفته مقادير 6 گرم مكمل را همراه با وعده هاي غذايي خود دريافت نمودند. قبل و بعد از چهار هفته مكمل دهي، آزمودني ها آزمون بروس تعديل شده را تا واماندگي انجام دادند و پيش، بلافاصله بعد و 20دقيقه بعد از پايان آزمون نمونه خوني از وريد بازويي آزمودني ها گرفته شد. اندازه گيري سطوح پلاسمايي فاكتور كشنده توموري (TNFα)، نيتريك اكسايد (NO) و ذرات راديكالي آزاد (ROS) با استفاده از روش الايزا انجام پذيرفت. براي تحليل آماري داده ها نيز از نرم افزار آماري SPSS 19 استفاده گرديد و سطح معناداري معادل 0.05 p در نظر گرفته شد.  نتايج تحقيق حاضر در رابطه با سطوح پايه حاكي از كاهش معنادار TNFα و افزايش NO در پاسخ به چهار هفته مكمل دهي بود (0.05p ). از سوي ديگر تفاوت معناداري ميان دو گروه در تغييرات NO پس از فعاليت (0.034=P=، 5.64F=) و ريكاوري (0.011=P، 8.83=F) و TNFα پس از ريكاوري (0.015=P=، 7.38F) مشاهده گرديد. نتايج اين تحقيق حاكي از تاثير مكمل دهي بر كاهش سطح پايه التهاب بوده و لذا به نظر مي رسد كه اين عامل منجر به افزايش سطح پايه NO شده است و لذا از اين طريق خستگي در آزمودني ها كاهش نشان داده است. ضمن آنكه ميزان افزايش در NO هم پس از فعاليت كاهش داشته است كه احتمالا به دليل كاهش فشار ناشي از فعاليت بر آزمودني ها بوده است.