بررسي تاثير قابليت تشريك مساعي بر عملكرد طراحي و توسعه محصول مشترك جديد در صنايع هوافضا

با توجه به پيچيدگي محصولات صنايع هوافضايي توسعه آنها نيازمند استفاده از تيم‌هاي مختلف طراحي، تخصص‌هاي متعدد علمي و منابع گسترده مي‌باشد. لذا شركت‌ها لازم دارند با توجه به محدوديت منابع خود، به منابع نهفته در شركت‌هاي بيروني براي بهبود عملكرد مراجعه كنند. بر اين اساس شركت‌ها اقدام به همكاري با يكديگر مي‌كنند. ورود به شراكت نيازمند برخورداري از قابليت‌هاي تشريك مساعي بوده تا شراكت با خطر مواجه نگردد. لذا مسئله پيش روي شركت‌ها درك، شناخت قابليت‌هاي تشريك مساعي و تاثير آن بر عملكرد مشترك مي‌باشد. اين پژوهش چندين قابليت را بررسي مي كند كه شركت‌ها را قادر مي‌سازد تا از آنها به عنوان ابزاري براي تركيب دانش و تخصص در يك شراكت، استفاده نموده و عملكرد خود را افزايش دهند. در چارچوب ديدگاه قابليت پوبا، «قابليت اشتراك‌گذاري منابع»، «قابليت برنامه‌ريزي مشترك»، «قابليت حل مسئله و ارزيابي عملكرد مشترك» و «قابليت فرهنگي تشريك مساعي» به عنوان قابليت‌هاي تشريك مساعي شناسايي شده‌اند و سپس با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري اثرات آنها بر عملكرد طراحي و توسعه محصول مشترك در صنايع هوافضاي كشور بررسي شده است. نتايج نشان مي‌دهد قابليت‌هاي بيان شده تاثير مثبتي بر عملكرد طراحي و توسعه محصول مشترك دارند.