تأثير عوامل ساختاري بر توسعه محصول جديد در سطح صنعت فضايي كشور

رشد روزافزون دستاوردهاي فضايي حاصل از توسعه محصولات جديد و افزايش سطح بهره‌برداري از يافته‌هاي آن، باعث شده تا حوزه فضايي نقش مؤثري در توسعه اقتصادي و افزايش توليد ناخالص داخلي كشورها داشته باشد. بررسي‌ پيشينه تحقيق بيانگر تأثير عوامل سه سطح صنعت(بالاترين سطح)، بنگاه (سطح مياني) و فرآيند(سطح عملياتي) در تحقق محصول جديد است و صنعت فضايي نيز تابع اين دسته‌بندي مي‌باشد. كُنش‌هاي ساختاري سطوح حوزه فضايي طي دهه اخير، مشكلاتي در حوزه پرتابه‌ها و ماهواره‌ها ايجاد كرده است كه به عنوان يك دغدغه در اين حوزه قابل تأمل است. در اين تحقيق با تمركز بر سطح صنعت فضايي، ابتدا شناسايي موقعيت مسأله‌زا از روش اظهاري و اسنادي انجام و صحه‌گذاري نتايج با ايجاد گروه كانوني، توسط خبرگان صورت گرفت. با بررسي پيشينه تحقيق، 34 عامل مرتبط با توسعه محصول جديد اين سطح شناسايي و در ارزيابي ميزان تأثير آنها در تحقق اهداف فضايي كشور با روش وزن‌دهي ساده از تصميم‌گيري چند معياره، پنج عامل مؤثر بر توسعه محصول جديد به عنوان پيشران انتخاب شد. سپس ارزيابي تأثيرمتقابل عوامل با نرم‌افزار ميك‌مك انجام و در تحليل ساختاري عوامل، روابط بين عوامل اولويت‌بندي گرديد و مشخص شد عامل ساختار و روابط سازماني در اين سطح، تأثير مستقيم بر تعيين زمان ورود محصول جديد به بازار دارد كه نياز است حاكمان حوزه فضايي توجه ويژه‌اي به آنها داشته باشند. در نهايت، اولويت‌ها، الزامات و پيشنهادات بهبود تصميمات در اين سطح براي توسعه محصول جديد ارائه گرديد.