تحليل گفتمان مديريت و سياستگذاري حوزه برق كشور

تامين برق به عنوان يكي از اساسي‌ترين دغدغه‌هاي كشور، بخش‌هاي مختلف آن را تحت تأثير مي‌دهد. موضوع صنعت برق از منظر رهيافتهاي نظري گوناگون مورد توجه قرار گرفته است؛ اما تأمّل بر ريشه‌ها و زمينه‌هاي گفتماني آن و چگونگي معنادارشدن آن كمتر مورد توجه قرار گرفته است، اين درحاليست كه بررسي اين موضوع بدون توجه به گفتمانهاي حاكم ناقص و گمراه‌كننده خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف تحليل گفتمان مديريت و سياستگذاري حوزه برق كشور به مطالعه و تحليل مستندات مختلف در اين رابطه بر اساس نظريه گفتمان لاكلا و موف پردخته ‌است. بدين‌ترتيب، ابتدا مضامين و محورهاي اصلي گفتمان سياستگذاران استخراج و سپس مشخص شد كه چه مضاميني داراي موقعيتي ويژه بوده و با توجه به مضامين ديگر چگونه در آن گفتمان قرار مي‌گيرند. مضامين و محورهاي اصلي گفتمان غالب با عنوان توسعه مبتني بر وفور منابع فسيلي در كشور عبارت بودند از: «تأمين برق پايدار»، «خودكفايي و خوداتكايي در صنعت برق»، «تأمين برق به صورت اقتصادي» و «فقرزدايي و عدالت‌محوري» كه حول دال مركزي «توسعه مبتني بر سوخت فسيلي» مفصل‌بندي شده است. تحليل گفتمان سياستگذاران نشان داد، آنها مسائل پيرامون تامين برق را در بافت و زمينه‌ي «گفتمان رژيم برق فسيلي» مي‌بينند. بدين ترتيب تمام كنشهاي آنها در چارچوب گفتمان رژيم برق فسيلي معنادار مي‌شود و اين گفتمان توانسته ساير خرده‌گفتمانها چه تعديل‌گر و چه مخالف اعم از بهره وري انرژي، تجديد ساختار صنعت برق، هسته اي و تجديدپذير را به حاشيه براند و مفاهيم خود را مسلط و به يك هژموني نايل گردد.