بررسي‌ اختلالات قوس آئورت در بيماران مبتلا به تترالوژي‌ فالوت

زمينه و هدف: تترالوژي‌ فالوت(TOF) يكي‌ از شايع‌ترين بيماري‌ ها در بين ناهنجاري هاي‌ سيانوتيك قلبي‌ مادرزادي‌ است، 25 درصد اين بيماران داراي‌ قوس آئورت سمت راست مي‌باشند. از طرف ديگر، قوس آئورت سمت راست در بسياري‌ از موارد با سندروم‌هاي‌ هتروتاكسي‌ و منشأگيري‌ نابجاي‌ شاخه‌هاي‌ آئورتي‌ همراه مي‌باشد و دانستن اين مطلب براي‌ جراح قبل از عمل جراحي‌ تصحيحي لازم و براي‌ ترسيم نقشه راه براي‌ جراحي‌ كم عارضه‌تر بسيار كمك كننده و ضروري‌ است. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي‌ اختلالات قوس آئورت در بيماران مبتلا به تترالوژي‌ فالوت بود. روش بررسي: در اين مطالعه كه به صورت گذشته‌نگر انجام شده است، 332 پرونده بيمار مبتلا به TOF كه از طرف بخش قلب كودكان به منظور انجام آنژيوگرافي‌ تشخيصي‌ قبل از جراحي‌ طي‌ سال هاي‌ ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۷ به بخش‌هاي‌ آنژيوگرافي‌ بيمارستان‌هاي‌ نمازي‌ و شهيد فقيهي‌ شيراز ارجاع شده بودند، تحت بازنگري‌ قرار گرفت. تمامي‌ بيماران قبل از عمل جراحي‌ تحت آنژيوگرافي‌ تشخيصي‌ قرار گرفته و فيلم آنژيوگرافي‌ آنها گزارش و ظبط شده بودند. در اين مطالعه مجدداً تمام ركوردهاي‌ آنژيوگرافي‌ موجود پيش از عمل با دقت مطالعه و بازبيني‌ شده و تمام اطلاعات موجود و نحوه چگونگي‌ جهت‌گيري‌ قوس آئورت و وجود ابنورمالياتي‌‌هاي‌ آن در صورت وجود ثبت شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون‌ تي دانشجويي .تجزيه و تحليل شدند.يافته‌ها: از تعداد كل ۳۳۲ نفر وارد شده به مطالعه ۳۱۲ نفر كودك و ۲۰ نفر بزرگسال بودند. توزيع سني‌ بيماران از يك ماه تا ۳۶ سال تعيين شد. مجموعاً از تعداد ۲۰۸ مذكر و ۱۲۴ مؤنث، تعداد 77 بيمار(23.2 درصد) داراي‌ قوس آئورت راست بودند. در يكي‌ از اين بيماران قوس آئورت منقطع(interupted aortic arch) گزارش شد. از نظر توزيع جنسي‌، قوس آئورت راست در 22.1 درصد از بيماران مذكر و 24.9 درصد از بيماران مؤنث مشاهده شد كه تفاوت آماري‌ واضحي‌ را نشان نداد(0.5=p). در اين مطالعه اختلالات شاخه‌هاي‌ آئورتي‌ ديده نشد.نتيجه‌گيري‌: درصد قابل توجهي‌ از بيماران مبتلا به TOF داراي‌ قوس آئورت سمت راست بوده(22 درصد) و اختلالات قوس آئورتي‌ مانند قوس آئورت منقطع ممكن است در همراهي‌ با آن ديده شود. دانستن وضعيت قرارگيري‌ آئورت، اختلالات قوس و شاخه‌هاي‌ غيرعادي‌ آئورتي‌ قبل از عمل جراحي‌ كمك بزرگي‌ براي‌ جراح براي‌ داشتن يك نقشه راه به منظور كاهش عوارض حين و بعد از عمل و بهبودي‌ سريع‌تر بيمار خواهد بود.