تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر اضطراب مادران كودكان مبتلا به سرطان

زمينه و هدف: سرطان، از دلايل اصلي مرگ و مير كودكان در جهان محسوب مي شود. پيشرفت در درمان بيماري موجب شده توجه مراقبين بر مسائل ديگري از جمله تلاش براي كاهش اضطراب مادران كودكان مبتلا به سرطان معطوف گردد. توجه به الگوي توانمندسازي خانواده محور مي‫تواند در رسيدن به اهداف مذكور موثر واقع شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر اضطراب مادران كودكان مبتلا به سرطان طراحي شده است. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي قبل و بعد با گروه كنترل بود. اين پژوهش در بيمارستان بعثت شهرستان همدان اجرا شد. تعداد 60 نفر از مادران كودكان مبتلا به سرطان به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (30 نفر) و آزمون (30 نفر) تقسيم شدند. در ابتداي مطالعه پرسشنامه اضطراب اشپيلبرگر توسط نمونه ها تكميل گرديد و سپس در گروه آزمون، 5 جلسه الگوي توانمندسازي خانواده محور توسط پژوهشگر اجرا شد. پس از گذشت 5 هفته اطلاعات مجدداً از دو گروه جمع آوري و توسط نرم افزار SPSS25 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بين ميانگين نمره اضطراب آشكار و پنهان در گروه كنترل قبل و بعد از مداخله، تفاوت معناداري وجود نداشت. در حالي كه پس از انجام مداخله، ميانگين نمره اضطراب آشكار و پنهان در گروه آزمون به شكل معناداري كاهش يافت (0/05 p). همچنين ميانگين نمره اضطراب كلي قبل و بعد از انجام مداخله در گروه آزمون به شكل معناداري متفاوت بود (0/05 p). نتيجه گيري: طبق نتايج مطالعه حاضر الگوي توانمندسازي خانواده محور مي تواند گام مهمي در جهت بهبود اضطراب مادران كودكان مبتلا به سرطان باشد؛ لذا با توجه به كم هزينه و ايمن بودن و تأثيرگذاري الگوي توانمندسازي خانواده محور پيشنهاد مي‫گردد از اين الگو در كاهش اضطراب مادران داراي كودك مبتلا به سرطان استفاده گردد.