بررسي ميزان پرخاشگري و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل در سال 1398

زمينه و هدف: پديده پرخاشگري و بروز آن، يكي از آسيب ‫ها و مسائل جدي و فراگير جوامع امروزي است كه شناخت عوامل بروز، وسعت و راه‫ هاي كاهش اين معضل اجتماعي بسيار مهم به نظر مي‫رسد. پـژوهش حاضـر بـا هـدف تعيين ميزان پرخاشگري و عوامل موثر بر آن در دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل در سال 1398 انجام گرفت. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي از نوع مقطعي بود كه بر روي كليه دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل در نيم‫سال اول سال‫ تحصيلي 99-1398 انجام گرفت. نمونه ها با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي از بين رشته هاي مختلف دانشكده انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه پرخاشگري آيزنگ و گلاين ويلسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS و آمارهاي توصيفي و تحليلي (تي تست و آنوا) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين نمره پرخاشگري در ميان دانشجويان (8/54 ±26/98) بود كه نشان دهنده پرخاشگري متوسط در دانشجويان مي‫باشد. بر اساس نتايج، ميزان پرخاشگري در پسران دانشجو (8/84 ±28/46) بيش از دختران (8/03±25/52) و در دانشجويان ترم 4 تحصيلي (9/49 ± 32/78)، بيشتر از ساير دانشجويان بود. همچنين يافته ها نشان داد كه دانشجويان مقطع كارداني رشته فوريت هاي پزشكي بيشترين ميانگين نمرات پرخاشگري را در بين ساير دانشجويان دارا بودند (92/42 ±31/6) (0/05 p). نتيجه گيري: نتايج نشان دهنده سطح متوسط پرخاشگري در ميان دانشجويان بود. با توجه به رابطه تاييدشده پرخاشگري با معضلات اجتماعي، بهتر است توجه بيشتري به كاهش آن معطوف شود. همچنين پيشنهاد مي‫شود عوامل ايجادكننده پرخاشگري در ميان دانشجويان بررسي و آموزش ‫هاي لازم براي كاهش پرخاشگري در اين گروه، ارائه شود.