ارزيابي تثبيت خاك رس با افزودني ليگنوسولفونات كلسيم، با در نظر گرفتن روش‌هاي مختلف اختلاط

تثبيت خاك‌، يكي از مهم‌ترين روش‌هاي بهسازي خاك‌هاي ضعيف در مهندسي ژئوتكنيك است. تثبيت كننده‌هاي سنتي مثل سيمان و آهك از ديرباز تاكنون مورد استفاده و تحقيق قرار گرفته‌اند اما استفاده از اين مواد، مشكلات زيست محيطي در پي دارد. ليگنو سولفونات كلسيم يك پليمر طبيعي است كه از پسماند صنعت كاغذ و تمبرسازي توليد مي‌شود و طبق آمار‌هاي دولتي سالانه 50 ميليون تن از آن دور ريخته مي‌شود. اين پودر قهوه اي رنگ، سمي ‌و خورنده نيست و براي سلامت انسان و محيط زيست خطر آفرين نمي‌باشد. در اين پژوهش اثر افزودن درصدهاي مختلف از ليگنو بر حدود اتربرگ، خصوصيات تراكمي و مقاومت تك محوري خاك رس مورد بررسي قرار مي‌گيرد و هم‌چنين اثر افزودن ليگنو با روش‌هاي مختلف اختلاط بر مقاومت خاك و مورفولوژي خاك بررسي مي‌شود. نتايج آزمايش‌ها نشان داد كه افزودن ليگنو به طور كلي باعث بهبود خواص مكانيكي خاك مي‌شود، شاخص خميري خاك (PI) كاهش، مقاومت و شكل‌پذيري خاك افزايش مي‌يابد. براي خاك مورد استفاده در اين پژوهش، درصد بهينه از افزودني ليگنو سولفونات كلسيم %1 وزن خشك خاك تعيين شد كه توانست پس از 28 روز عمل آوري مقاومت خاك را از 322 به 828 كيلوپاسكال (5/2 برابر افزايش) برساند. همچنين نحوه‌ي اختلاط نيز بر مقاومت نمونه‌ها تاثير به سزايي دارد. در تثبيت خاك توزيع مناسب افزودني در بين ذرات خاك مي‌تواند بر خصوصيات مهندسي خاك اثر گذار باشد به عنوان مثال نمونه‌هاي مخلوط شده به روش‌هاي مختلف، مقاومت حداكثري‌شان تا تا 80% افزايش يافته است.