بررسي تأثير جهت گيري ساختمان بر مصرف انرژي ساليانه در مدارس نواحي گرم و خشك ايران، با استفاده از مدلسازي اقليمي، مورد مطالعاتي: بررسي مدرسه تيپ دو كلاسه

ساختمان‌هاي مدارس كه بخش عمده‌اي از ساختمان‌هاي عمومي را تشكيل مي‌دهند؛ يكي از مهم‌ترين مصرف‌كننده‌هاي انرژي در ايران هستند. با توجه به شرايط فعلي ساخت و ساز به نظر مي‌رسد با اصلاح روش‌هاي طراحي و ساخت بنا پتانسيل زيادي براي بهره‌وري انرژي وجود داشته باشد .اصلاح عوامل هندسي ساختمان، از جمله جهت‌گيري، يكي از اين روش‌هاست كه بررسي دقيق آن با توجه به تعداد زياد مدارس داراي اهميت خاصي است. در اين مقاله يك مدرسه دو كلاسه با نقشه‌اي ساده كه به صورت تيپ در مناطق گرم و خشك ايران ساخته مي‌شود، در نظر گرفته شده و به كمك شبيه‌سازي رايانه‌اي تلاش شده است جهت‌گيري بهينه آن با دقت بالا براي شش شهر اصفهان، شيراز، زاهدان، قم، كرمان و يزد كه شهرهاي داراي جمعيت بيش‌تر از 500 هزار نفر در منطقه گرم و خشك ايران هستند محاسبه شود. جهت انجام اين كار، براي هر شهر 72 مدل در جهت‌هاي مختلف با واريانس 5 درجه شبيه‌سازي شده و محدوده‌اي 10 درجه‌اي كه حداقل مصرف انرژي ساليانه را داشته به‌دست آمده است. سپس شبيه‌سازي با واريانس 1 درجه در اين محدوده مجدداً انجام شده و نتايج براي شش شهر مختلف با يكديگر مقايسه شده است. درنتيجه مشاهده مي‌شود كه در شهر قم بيش‌ترين و در شهر يزد كم‌ترين ميزان تأثير جهت‌گيري اين تيپ ساختمان بر مصرف انرژي وجود دارد. همچنين با وجود كم بودن درصد ذخيره انرژي ساليانه، با توجه به تعداد زياد ساختمان‌هاي تيپ و عمر مفيد 50 ساله آن‌ها در هر شش شهر، دقت در انتخاب جهت‌گيري در درازمدت ضرورت دارد. زيرا مقدار اندكي ذخيره سوخت درمصرف ساليانه يك بنا، به عدد قابل توجهي در سطح كشور دركل مدت بهره‌برداري تبديل خواهد شد