تاثير تمرينات تركيبي هوازي- مقاومتي بر غلظت هاي CTRP3 و اينترلوكين -6 سرم در مردان مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: مطالعات نشان داده اند كه CTRP به عنوان يك آديپوكاين ضدالتهابي مستقل از انسولين بر متابوليسم تاثير داشته و سوخت و ساز گلوكز را تنظيم مي كند. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تمرينات تركيبي هوازي مقاومتي بر غلظت هاي سرمي CTRP3 و اينترلوكين 6 در مردان مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي، 24 بيمار مرد مبتلا به ديابت نوع 2 به صورت تصادفي در دو گروه تمرين تركيبي هوازي مقاومتي ( 12 نفر) و كنترل( 12 نفر) تقسيم شدند. آزمودنيهاي گروه تمريني 3 جلسه در هفته به مدت 12 هفته به اجراي تمرينات CTRP تركيبي هوازي مقاومتي پرداختند . قبل و پس از 12 هفته، نمونه هاي خوني جهت اندازه گيري غلظت انسولين، 3 و اينترلوكين 6 از آزمودنيها به عمل آمد. از آزمون تحليل كواريانس جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: بعد از 12 هفته در گروه تمرين تركيبي گلوكز ناشتا (p=0.014)، Hbalc (p=0.001) وزن بدن (p=0.048) شاخص توده بدني (p=0.037) درصد چربي بدن (p=0.001) توده چربي (p=0.001) نسبت به گروه كنترل به طور معناداري كاهش يافت اما تغيير معناداري در انسولين (p=0.054) توده بدون چربي (p=0.987) و whr (p=0.291) پس از 12 هفته مشاهده نشد. همچنين نتايج نشان داد كه بعد از 12 هفته تمرينات تركيبي، غلظت ctrp3 در گروه تمريني نسبت به گروه كنترل به طور معني داري افزايش يافت (p=0.028). غلظت انترلوكين -6 در گروه تمرين نسيت به گروه كنترل به طور معناداري كاهش يافت (p=0.040). نتيجه گيري: هفته تمرين تركيبي هوازي مقاومتي در مردان مبتلا به ديابت نوع 2 علاوه بر بهبود شاخصهاي كنترل گليسميك CTRP منجر به افزايش معنادار 3 و كاهش معنادار اينترلوكين 6 ميگردد.