تشخيص دقيق عوارض سطحي زمين با استفاده از ضرايب كمّي ايوانس و شري (مطالعه موردي: حوضه آبخيزگربايگان فسا)

اساس آمايش سرزمين پهنه بندي ژئومورفولوژيك سطح زمين است كه اولين مرحله آن تعيين پهنه هاي همگن سطح زمين از نظر خصوصيات ژئومورفولوژيك مي باشد. پهنه هايي كه از نظر ژئومورفولوژيك همگن هستند، مي توانند با يك روش مديريت شوند. پهنه بندي سطح زمين، تشخيص عوارض زمين به وسيله ويژگي هاي اساسي سطح مانند ارتفاع، شيب و جهت شيب مي باشد. دراين تحقيق به شناخت شكل ظاهري زمين از ديد كمّي و پهنه بندي ژئومورفولوژيك سطح زمين پرداخته مي شود. پهنه بندي كمّي با استفاده از روش هاي خودكار و تعريف شده و براساس اعداد و ارقام پهنه بندي انجام مي گيرد. در پهنه بندي كمّي سليقه و درجه مهارت كارشناس دخيل نيست و با استفاده از راهكار هاي كمّي مشخص، پهنه ها به دست خواهند آمد. در واقع پهنه هاي مشخص شده با روابط و ضرايبي مشخص مي شوند كه تغييرات اين ضرايب در مناطق مختلف براي مقايسه پهنه ها قابل استفاده است. در اين پژوهش، پهنه بندي كمّي با داشتن مدل رقومي ارتفاع و نرم افزارهاي7.1, Arc GIS 9.3 Matlab و 4.8 Envi و به كارگيري روابط براي منطقه كوه گر در دشت گربايگان فسا انجام گرديده است. براي اين تحقيق داده هاي رقومي ارتفاعي با دقت 10 متر از سازمان نقشه برداري استفاده گرديده و با استفاده از ابزار برازش سطح در نرم افزارMatlab رابطه مربوطه به هر فرم به قطعات محدود يا پنجره هاي محدود، از سطح برازش گرديده است. اين پنجره ها به نحوي انتخاب مي شوند كه حالت مربعي داشته و مثلا ابعاد آنها 3 ×3 ، و يا 9 ×9 باشد. با اعمال برنامه هاي داده شده هر يك از ضرايب كمّي به صورت پهنه هايي ارائه شده و براي تعيين درجه برازش از پارامتر مجموع مربعات ميانگين خطاي اختلافات سطح استفاده گرديده است. براي مناطقي كه سطح زمين داراي بيشترين انحنا باشد (دره و قله)، پارامترهاي كمّي ايوانس شري داراي بيشترين و كمترين مقادير هستند.