شماره ركورد :
1218214
عنوان مقاله :
تعيين موقعيت‌هاي جوش مقاومتي نقطه‌اي در ورق‌هاي مونتاژي به منظور افزايش استحكام اتصال
پديد آورندگان :
منافي ، داود دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده مهندسي مكانيك , اكبري ، داود دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده مهندسي مكانيك
از صفحه :
1097
تا صفحه :
1105
كليدواژه :
جوشكاري مقاومتي نقطه‌اي , چيدمان نقطه جوش , مدل‌سازي , الگوريتم ازدحام ذرات
چكيده فارسي :
جوشكاري مقاومتي نقطه‌اي يكي از روش‌هاي متداول براي اتصال ورقه‌اي فلزي است كه موقعيت و تعداد نقطه جوش‌ها روي استحكام ، هزينه و زمان توليد ورق‌ها تأثير دارد. از اين رو در اين مقاله رويكردي براي طراحي موقعيت نقطه جوش‌ها ارائه شده است. براي اين كار از تركيب روش اجزاء محدود و الگوريتم بهينه‌سازي ازدحام ذرات استفاده شده است. ابتدا يك نقطه جوش روي ورقه‌اي مونتاژ شده ايجاد و تحت آزمون كشش قرار گرفته است تا رفتار مكانيكي آن بدست آيد. با استفاده از اين رفتار، نقطه جوش در نرم‌افزار اجزاء محدود مدل‌سازي و نتايج آن با داده‌هاي تجربي سه نوع چيدمان متفاوت نقطه جوش‌ها صحت‌سنجي شده است. پس از صحت‌سنجي، از اين مدل براي فرايند بهينه‌سازي استفاده شده است. با استفاده از اين روش مشاهده شده كه با انتخاب صحيح موقعيت دو، سه و چهار نقطه جوش‌ها، به ترتيب نيرو شكست تا 9.1 ،13.2 و 76.2 برابر نسبت به نيروي شكست تك جوش افزايش يافته است. از طرفي انتخاب اتصال با چهار نقطه جوش كه در دايره‌ي به شعاع 04.18 ميلي‌متر قرار دارند و زاويه يكي از محورهاي تقارن با محور بارگذاري 89.65 درجه است، 76.2 برابر استحكام اتصال را افزايش مي‌دهد. جوشكاري مقاومتي نقطه‌اي يكي از روش‌هاي متداول براي اتصال ورقه‌اي فلزي است كه موقعيت و تعداد نقطه جوش‌ها روي استحكام ، هزينه و زمان توليد ورق‌ها تأثير دارد. از اين رو در اين مقاله رويكردي براي طراحي موقعيت نقطه جوش‌ها ارائه شده است. براي اين كار از تركيب روش اجزاء محدود و الگوريتم بهينه‌سازي ازدحام ذرات استفاده شده است. ابتدا يك نقطه جوش روي ورقه‌اي مونتاژ شده ايجاد و تحت آزمون كشش قرار گرفته است تا رفتار مكانيكي آن بدست آيد. با استفاده از اين رفتار، نقطه جوش در نرم‌افزار اجزاء محدود مدل‌سازي و نتايج آن با داده‌هاي تجربي سه نوع چيدمان متفاوت نقطه جوش‌ها صحت‌سنجي شده است. پس از صحت‌سنجي، از اين مدل براي فرايند بهينه‌سازي استفاده شده است. با استفاده از اين روش مشاهده شده كه با انتخاب صحيح موقعيت دو، سه و چهار نقطه جوش‌ها، به ترتيب نيرو شكست تا 1.9 ،2.13 و 2.76 برابر نسبت به نيروي شكست تك جوش افزايش يافته است. از طرفي انتخاب اتصال با چهار نقطه جوش كه در دايره‌ي به شعاع 18.04 ميلي‌متر قرار دارند و زاويه يكي از محورهاي تقارن با محور بارگذاري 65.89 درجه است، 2.76 برابر استحكام اتصال را افزايش مي‌دهد.
عنوان نشريه :
مهندسي مكانيك اميركبير
عنوان نشريه :
مهندسي مكانيك اميركبير
لينک به اين مدرک :
بازگشت