اندازه‌ بنگاه و تعديل آن: اشتغال يا توليد؟

ورود بنگاه‌ها در اندازه‌هايي غير از حداقل اندازه‌ كارا از واقعيت‌هاي اقتصادي در حوزه‌ عمل است. با وجود اين، انتظار مي‌رود تا بنگاه‌ها براي بقاي خود، با سرعتي معقول كه مي‌توان آن را سرعت تعديل ناميد، خود را به حداقل اندازه‌ كارا نزديك نمايد. اما اين سؤال كه بنگاه‌ها سرعت تعديل خود را بر مبناي چه معياري تنظيم مي‌نمايند، سؤالي اساسي در اقتصاد صنعتي است، اگرچه بر اساس مباني تئوريك، بنگاه‌ها سرعت خود را بر مبناي ميزان توليد تنظيم مي‌كنند؛ در دنياي واقعي تعديل خود را بر اساس اشتغال انجام مي‌دهند. از اين‌رو، اين مقاله مي‌كوشد تا تعديل در اندازه‌ بنگاه‌هاي جديدالورود صنايع توليدي در دوره‌ 1381-1375 را نشان دهد و سرعتشان را با معيارهاي اشتغال و توليد ارزيابي نموده و معيار غالب را استخراج نمايد. با استفاده از روش كومانور ويلسون، شواهد موجود نشان داده است همواره بيش از 90درصد از بنگاه‌ها با هر دو معيار اشتغال و توليد در اندازه‌اي كمتر از حداقل اندازه‌ كارا فعاليت نموده‌اند. سرعت تعديل، محاسبه شده با ضريب l نيز نشان داده است، بر خلاف انتظار، بنگاه‌هايي با اندازه بهينه كمتر، سرعت تعديل پايين‌تري دارند. اين يافته‌ها از حيث سياست‌گذاري، از يك‌سو لزوم آگاهي‌بخشي به بنگاه‌هاي جديدالورود جهت اطلاع از اندازه‌ بهينه و سرعت مناسب و در زماني معقول را نشان داده و از سوي ديگر احتمال خروج بخش عمده‌اي از بنگاه‌ها را با طي زمان گوشزد مي‌نمايد.