ارزيابي تأثير سرريز فناوري ناشي از سرمايه‎گذاري مستقيم خارجي بر بهره‎وري نيروي كار در صنايع كارخانه‎ايي ايران

براساس نظر بسياري از اقتصاددانان، شكاف قابل توجه درآمد سرانه بين كشورهاي توسعه‎يافته و در حال‏ توسعه ناشي از شكاف بزرگ فناوري بين آن ها است. نتايج مطالعات تجربي بيان مي‏كنند، اگر كشورهاي درحال‏توسعه با محدوديت توسعه فناوري مواجه‎اند، مي‎توانند از كانال جريان ورودي سرمايه‎گذاري مستقيم خارجي اقدام به كاهش شكاف فناوري كنندكه اينكار منجر به انتقال فناوري و در نتيجه‎ افزايش بهره‎وري مي‎شود. انتقال فناوري با اين شيوه را سرريز فناوري مي‎نامند. سرريز فناوري سرمايه‎گذاري مستقيم خارجي، واردات فناوري و مخارج تحقيق‏وتوسعه داخلي، علاوه بر نهاده‎هاي سنتي توليد (نيروي كار و موجودي سرمايه) مي‎توانند از طريق توسعه‌ فناوري، بهره‎وري نيروي كار و در نتيجه عملكرد بخش صنعت را تحت تأثير قرار دهند. با توجه به نقش تعيين‎كننده‌ بخش صنعت در اقتصاد ايران، هدف مطالعه‌ حاضر، بررسي اثر سرريز فناوري ناشي از سرمايه‎گذاري مستقيم خارجي بر بهره‎وري نيروي كاردر صنايع كارخانه‎اي ايران در سال‎هاي 13901376 است. اين پژوهش با استفاده از روش داده‎هاي تابلويي به اين نتيجه مي‎رسد كه سرريز فناوري ناشي از سرمايه‎گذاري مستقيم خارجي تأثير مثبت و معني‎داري بر بهره‎وري نيروي كار دارد. همچنين، تأثير مخارج تحقيق‌وتوسعه داخلي و واردات فناوري بر بهره‎وري نيروي كار مثبت و معني‎دار است