ارزيابي ساختار بازار در صنعت بانكداري ايران

در مطالعه حاضر، ساختار بازار صنعت بانكداري ايران با استفاده از دو ابزار تمركز و رقابت، طي دوره زماني 1396-1387 مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد. براي اين منظور، از شاخص‌هاي نسبت تمركز k بنگاه، هرفيندال هيرشمن، هانا–كي، ‌هال تيدمن، تمركز صنعتي جامع و انتروپي براي اندازه‌گيري تمركز، و از آماره پانزارراس براي ارزيابي رقابت استفاده مي‌شود. شاخص‌هاي مختلف تمركز محاسبه شده بر اساس كل دارايي‌ها، كل تسهيلات اعطايي و كل سپرده‌هاي 19 بانك‌ مورد بررسي، يك روند تقريباً كاهشي داشته‌اند كه دال بر حركت هر چه بيشتر صنعت بانكداري ايران به سمت شرايط رقابتي مي‌باشد. اين در حالي است كه آماره پانزار راس برآورد شده به عنوان شاخص رقابت، داراي روند نوساني طي دوره مورد بررسي بوده و حاكي از وجود وضعيت رقابت انحصاري در صنعت بانكداري ايران بوده است. همبستگي مثبت و قوي بين شاخص‌هاي مختلف تمركز، به همراه همبستگي منفي و ضعيف ميان شاخص‌هاي مختلف تمركز و آماره پانزارراس، در كنار نقصان‌هاي رويكرد ساختاري سنجش رقابت نشان مي‌دهند كه استفاده از رويكرد غيرساختاري، همچون آماره پانزارراس، به منظور ارزيابي ساختار بازار صنعت بانكداري ايران ترجيح دارد.