رابطه‌ي غيرخطي انواع تجارت درون‌صنعت و نرخ تورم در كشورهاي درحال توسعه‌ي منتخب

هدف اصلي مقاله ي حاضر، بررسي رابطه ي غيرخطي انواع تجارت درون صنعت و نرخ تورم با استفاده از رگرسيون انتقال ملايم داده هاي تابلويي براي كشورهاي درحال توسعه منتخب طي دوره ي زماني 2001-2016 ميلادي مي باشد. در چارچوب نظريه هاي جديد تجارت، رابطه ي تجارت درون صنعت و نرخ تورم قطعي و مشخص نمي باشد و به ساختار بازار، تمايز محصول و صرفه هاي ناشي از مقياس و ساير عوامل از جمله آزادسازي تجاري، عبور نرخ ارز، اندازه ي دولت و سرمايه ي انساني بستگي دارد. براي بررسي رابطه انواع تجارت درون صنعت و نرخ تورم، از دو مدل تجربي در چهار حالت بررسي شده است. بطور كلي نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه افزايش تجارت درون صنعت عمودي و افقي موجب كاهش تورم مي شود كه اين يافته در راستاي نتايج مطالعات كروگمن( 1981، 1979) مي باشد. افزايش نرخ تورم نيز موجب كاهش تجارت درون صنعت عمودي و افقي مي گردد. بر اساس نتايج بدست آمده به نظر مي رسد ارتقاي تجارت درون صنعت به ويژه از نوع افقي بتواند ضمن بهبود تجارت خارجي به كنترل تورم نيز كمك كند.