واكنش ريسك‌ورشكستگي نسبت به اتخاذ راهبردهاي تنوع‌بخشي

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط تنوع بخشي با ريسك ورشكستگي مي باشد. جامعه آماري مطالعه حاضر شامل كليه شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس تهران طي سال هاي 1396-1385 است. حجم نمونه بر اساس روش حذف نظام مند بالغ بر 82 شركت مي باشد. راهبردهاي تنوع بخشي محصولات بر تنوع بخشي مربوط، نامربوط، كل و رقابتي تقسيم شده است. همچنين ريسك ورشكستگي بر اساس شاخص Z برآورد شده است. روش اجراي پژوهش مبتني بر رگرسيون چندمتغيره با الگوي داده هاي تركيبي به روش حداقل مربعات معمولي است. شواهد پژوهش حاكي از آن است كه با اتخاذ راهبردهاي تنوع بخشي محصولات، واكنش شركت ها نسبت به ريسك ورشكستگي منفي است. به بيان ديگر شركت ها مي توانند در مواقعي كه در شرايط بحراني قرار دارند، از راهبردهاي تنوع بخشي به عنوان سازوكاري جهت رهايي از شر ورشكستگي استفاده نمايند. با افزايش 1% راهبردهاي تنوع بخشي به ترتيب ريسك ورشكستگي در راستاي اتخاذ راهبرد تنوع بخشي مربوط 2.20%، راهبرد تنوع بخشي نامربوط 6.9%، راهبرد تنوع بخشي كل 4.2% و اتخاذ راهبرد تنوع بخشي رقابتي 0.15% كاهش مي يابد.