ارزيابي و تحليل عوامل موثر بر انتقال آموزش در دوره‌ تخصصي كوتاه‌مدت بازآموزي خودامدادي و دگرامدادي در نيروي انتظامي (ناجا)

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي عوامل موثر بر انتقال آموزش در دوره تخصصي كوتاه‌مدت بازآموزي خودامدادي و دگرامدادي در نيروي انتظامي و تحليل آن بر اساس مدل انتقال آموزش هالتون انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر در دو فاز كمّي و كيفي انجام شد. براي بخش كمّي، با در نظر گرفتن جامعه آماري، تعداد 384 نفر از افسران به طور تصادفي انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه 51 سوالي انتقال آموزش هالتون جمع‌آوري شد. قسمت كيفي با روش پديدارشناسي براي مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته كه از 11 نفر از مسئولان و صاحب‌نظران آموزش دوره‌هاي امدادي در ناجا كه تا اشباع داده‌ها انتخاب شدند، انجام شد. تحليل كمّي از طريق نرم‌افزار SPSS18 و تحليل داده‌هاي كيفي به شيوه تحليل محتواي كيفي و تفسيري بر اساس مدل هايدگر انجام گرفت. يافته‌ها: درمجموع 100 بيمار با ميانگين سني 16.7 ±43.1 سال در مطالعه شركت كردند كه 51 درصد مرد بودند. نگرش بيماران با دستورالعمل موردنظر در بخش كمّي تجزيه و تحليل يافته‌هاي پژوهش، نتايج نشان داد كه عوامل سازماني (0.42 ±2.80) و پس از آن عوامل آموزشي (0.76±2.76) و عوامل فردي (0.5 ±2.42) به ترتيب در انتقال آموزش تأثير داشت. در تحليل داده‌هاي كيفي سه محور اصلي شامل موارد مرتبط با مديريت، تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي، موارد مرتبط با فراگيران و پرسنل سازمان و موارد مرتبط با سيستم آموزشي در حال اجرا و مدرسين شناسايي شدند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاضر به نظر مي‌رسد، عوامل سه‌گانه مرتبط با آموزش امداد شامل مديريت و برنامه‌ريزي‌ها و فراگيران و مدرسان بطور مكمل مي‌تواند اثربخشي آموزشي را تضمين نمايد، لذا لازم است در طراحي و اجراي برنامه‌هاي آموزشي اين عوامل مورد توجه قرار گيرد.