نقش ويژگي‌هاي شخصيتي در پيش‌بيني تاب‌آوري

اهداف: هدف از مطالعه حاضر تعيين نقش صفات شخصيتي در پيش‌بيني تاب‌آوري در كاركنان يك واحد نظامي است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع همبستگي است. نمونه پژوهش شامل 217 نفر از كاركنان يك واحد نظامي در شهر تهران، در سال 1398 بود كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از دو پرسشنامه شخصيتي نئو فرم بلند 240 سوالي و مقياس تاب‌آوري كانر ديويدسون 25 سوالي استفاده گرديد. يافته‌ها: بين مولفه‌هاي ويژگي‌هاي شخصيتي به صورت تك‌متغيره با توجه به ضرايب بتاي استاندارد بدست آمده، مولفه‌هاي خويشتن‌داري، اعتماد، كم رويي، وظيفه شناسي، اضطراب، معاشرتي بودن، رك گويي، تواضع، نظم و سخت‌كوشي، بيشترين تأثير را در پيش‌بيني متغير تاب‌آوري دارند.آز مون فرضيه‌ها بيان داشت كه مولفه‌هاي خويشتن‌داري و اعتماد قادرند بيش از 43 درصد از تغييرات متغير تاب‌آوري را پيش‌بيني نمايند. نتيجه‌گيري: بر اساس مدلي كه در مطالعه حاضر بدست آمد، مولفه‌هاي ويژگي‌هاي شخصيتي تقريباً در حد بالايي قادر هستند تغييرات متغير تاب‌آوري را پيش‌بيني نمايند.