جداسازي و مشخصه يابي وزيكول هاي برون سلولي از نمونه خون انسان: يك روش اميدبخش در بيوپسي مايع

اهداف: وزيكول هاي خارج سلولي، تقريباً توسط تمامي سلول هاي بدن ترشح مي شوند و حاوي بيوماركرهاي ارزشمندي هستند كه مي توان از آن در جهت تشخيص زودهنگام انواع بيماري ها بخصوص در حوزه سرطان بهره برد. نياز به يك متد تشخيصي سريع و كارآمد با قابليت كميت سنجي EVs جداسازي شده كه در عين حال قابل اجرا در شرايط كمبود تجهيزات آزمايشگاهي و غيرتهاجمي باشد، مي تواند از جمله ضروريات در جهت پيشبرد مطالعات تشخيصي مبتني بر EVs باشد. هدف از تحقيق حاضر ارئه روش نسبتا سريع و كارامد به منظور جداسازي EVs از خون به عنوان يك مايع بيولوژيك مهم در انسان است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي با تلفيق دو روش كروماتوگرافي مبتني براندازه و سانتريفيوژ دور بالا، EVsدر طي يك ساعت با موفقيت از پلاسما انسان جداسازي شدند. جهت تائيد فرايند جداسازي مطابق با معيارهاي مايسيو، سه پروتئين غشايي تتراسپينن CD63، CD81،CD9 و يك پروتئين لومنال TG101 به عنوان شاخص هاي پروتئيني مثبت و پروتئين كانكسين به عنوان ماركر منفي به كمك وسترن بلات مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها: حضور حداكثري ماركرهاي مثبت و عدم حضور ماركر منفي در فركشن هاي 7 الي 9 تائيد شد. علاوه بر اين، توزيع اندازه آنها به كمك تكنيك DLS با ميانگين قطر در محدوده ۱۰۰ نانومتر صورت گرفت. كميت‌سنجي مقدار محتواي پروتئيني EVs نيز با سنجش BCA انجام شد. نتيجه‌گيري: تحقيق حاضر مبين آن است كه تلفيق روش‌هاي سانتريفيوژ دور بالا و كروماتوگرافي مبتني بر اندازه به منظور جداسازي EVs از پلاسماي خون افراد بسيار كارامد است.