پديد آورندگان :
زارعي ، مهدي معاونت بهداد ناجا - مركز تحقيقات كاربردي , زارع زرديني ، محمد سعيد دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان - دانشكده پيراپزشكي - گروه علوم آزمايشگاهي , پناهي ، زهره معاونت بهداد ناجا - مركز تحقيقات كاربردي , برجيان بروجني ، زينب دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه قارچشناسي پزشكي , درويش ، سورنا دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پزشكي - گروه علوم آزمايشگاهي , اسدي ، سعيد معاونت بهداد ناجا - مركز تحقيقات كاربردي , تابانژاد ، زينب دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري , مصري ، مرتضي دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري , محمدي ، زهرا معاونت بهداد ناجا - مركز تحقيقات كاربردي , سهرابي ، مريم معاونت بهداد ناجا - مركز تحقيقات كاربردي
كليدواژه :
ويتامين D , پليس , بيماري اسكلتي , كلسيم , كمبود
چكيده فارسي :
اهداف: ويتامين D يك هورمون استروئيدي محلول در چربي بوده كه با كمك به جذب كلسيم و فسفر سبب حفظ سلامت استخوانها در بدن ميشود. اين پژوهش باهدف تعيين سطح سرمي ويتامين D در مشاغل پليس است تا با بررسي نتايج، در مورد بهداشت كاركنان و كارايي و اثربخشي برنامههاي كنترل و پيشگيري سازماني تصميمگيري لازم انجام شود. مواد و روشها: اين مطالعه توصيفيمقطعي به مدت 12 ماه از ابتداي سال 1399 در شهر تهران در جمعيت مشاغل پليسي مراجعهكننده به مراكز درماني پليس انجام شد. از مراجعين با رعايت مسائل اخلاقي و علمي، نمونه خون اخذ و سطح سرمي ويتامين D با استفاده از كيتهاي ايمنولوژيك به روش الايزا(ELISA) اندازهگيري گرديد. مقادير كمتر از ng/ml 10 كمبود شديد، 3011 ناكافي و بيشتر از 30 كافي در نظر گرفته شد. دادهها توسط نرمافزار SPSS تجزيهوتحليل گرديدند. يافتهها: از كل 442 نفر مراجعين، 80% داراي كمبود شديد يا ميزان ناكافي ويتامينD بودند(18.9% كمبود شديد و 61.1% ميزان ناكافي) و تنها 20% داراي سطح كافي ويتامين بودند. بيشترين كمبود مربوط به گروه سني 2130 سال بود و بين گروههاي سني اختلاف معناداري مشاهده شد(P=0.001). در مقايسه نوع شغل، بيشترين فراواني كمبود شديد و ميزان ناكافي ويتامين در مشاغل اداري و كمترين آن در مشاغل عملياتي بود و اختلاف معناداري مشاهده گرديد(P=0.02). نتيجهگيري: نتايج حاكي است كه شيوع كمبود ويتامين D در بين كاركنان پليس در شهر تهران بالا است(80%) كه نيازمند برنامهريزي بهتر و اتخاذ تصميمات مناسب و اثربخش از سوي مديران بهداشتي سازمان جهت ارتقاء سلامت كاركنان است.