اثر اختلالات كنترل كمري-لگني بر وضعيت تعادل و عملكرد اندام تحتاني در ورزشكاران حرفه اي داراي فرود مكرر: يك مطالعه مقطعي يك سويه كور

مقدمه: مطالعات اخير حاكي از وجود ارتباط بين شاخص كنترل كمريلگني و عملكرد، حركت شناسي و بارگذاري روي اندام هاي تحتاني بوده اند. با اين حال، ضعف كنترل كمريلگني، به عنوان يك ريسك فاكتورِ وقوع آسيب هاي اندام تحتاني در ورزش هاي همراه با فرود مكرر بررسي نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر اختلالات كنترل كمريلگني بر تعادل و عملكرد اندام تحتاني در ورزشكاران حرفه اي داراي فرود مكرر بود. روش ها: در اين مطالعه ي مورد شاهدِ ارزياب كور، 34 بازيكن حرفه اي درمطالعه شركت نمودند. كنترل كمريلگني با چهار تستKnee Lift Abdominal Test, Bent Knee Fall Out, Active Straight Leg Raising and PRONE  با دستگاه Pressure Biofeedback Unit ارزيابي شد. شركت كننده ها براساس نتايج در دو گروه با كنترل كمريلگني(17=n) و بدون كنترل كمريلگني (17=n) قرار گرفتند. تعادل پويا با آزمون Y، تعادل نيمه پويا با دستگاه Lafayette Stability Platform و عملكرد اندام تحتاني با تست هاي پرش لي تك پا، پرش لي 3 تايي، پرش لي 6 متري در زمان، پرش لي متقاطع ارزيابي شدند. يافته ها: يافته هاي مطالعه نشان داد، بين دو گروه با و بدون كنترل كمريلگني در نمرات تست تعادل Y (0.001=P)، آزمون پرش تك پا (0.001=P)، پرش لي 3 تايي(0.001=P)،آزمون پرش لي 6 متري (0.001=P)، آزمون پرش لي لي متقاطع (0.001=P) و شاخص تقارن اندام تحتاني(0.001=P)، تفاوت معناداري وجود داشت. با اين حال در تعادل نيمه پويا تفاوت معناداري مشاهده نشد. (0.05 P). نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين مطالعه، ضعف كنترل كمريلگني مي تواند عملكرد اندام تحتاني و تعادل پوياي ورزشكاران حرفه اي داراي فرود مكرر را تحت تأثير قرار داده و مي تواند ريسك فاكتوري براي وقوع آسيب هاي اندام تحتاني مطرح شود.