بررسي انتقال ژن گلوفوزينات از طريق غوطه‌ور سازي گل در سوسپانسيون اگروباكتريوم به گياه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

هدف: از بين گياهان روغني سازگار با آب و هواي ايران، گلرنگ  (Carthamus tinctorius L.)از جايگاه ويژه‏اي برخوردار است و سازگاري خوبي با مناطق كم آب دارد. گلرنگ به عنوان گياه زراعي مدل با تنوع در اسيدهاي چرب شناخته شده است. اين گياه با تحمل نسبتا بالايي كه به شوري و خشكي از خود نشان مي دهد و همچنين به علت دارا بودن روغني مطلوب با بيش از 90 درصد اسيدهاي چرب غيراشباع، همواره به عنوان يك گياه دانه روغني مطلوب و با ارزش مطرح بوده است. از اين رو گلرنگ مي تواند نقش مهمي در گسترش سطح زير كشت گياهان روغني در كشور داشته باشد. ايران با آب و هواي متنوع، يكي از غني ترين مناطق جهان از لحاظ ذخاير ژنتيكي گلرنگ به شمار مي رود. با اين حال كشت گلرنگ در كشور رواج چنداني نداشته و دلايل عمده آن به احتمال زياد، عدم ترويج و عملكرد پائين دانه ي ارقام آن است. در اين پژوهش، به منظور بهينه سازي انتقال ژن به گياه گلرنگ، براي اولين بار از روش غوطه ور سازي گل در سوسپانسيون اگروباكتريوم حامل ژن گلوفوزينات استفاده شده است. در حقيقت دسترسي به ارقام مهندسي شده مي تواند نقش مهمي در توسعه كشت اين گياه داشته باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه 9 لاين بومي و غير بومي گلرنگ كه بر اساس صفات مختلف زراعي و فنوتيپي انتخاب شده بودند به صورت مجزا با استفاده از ناقل بيان كننده ژن گلوفوزينات، با به كار گيري روش غوطه ور سازي گل در سوسپانسيون اگروباكتريوم با غلظت  (OD600 nm)1 در حضور دو مقدار متفاوت از سيلوت77  مايه زني شدند. نتايج: بررسي هاي ژنوميك و توالي يابي سنگر براي نسل T1 با استفاده از آغازگرهاي ژن مقاومت به گلوفوزينات نشان دهنده موفقيت انتقال ژن گلوفوزينات در گياه گلرنگ از طريق غوطه ور سازي گل بود. نتيجه گيري:از ميان 9 ژنوتيپ مورد مطالعه و 17 گياه ترنسفورم شده با استفاده از روش غوطه ور سازي در مطالعه‏ حاضر، 3 گياه ترنسفورم شده با تائيد توالي‏يابي به دست آمد كه 1 گياهچه متعلق به ژنوتيپ محلي يزد، 1 گياهچه متعلق به ژنوتيپ محلي كرمان و 1 گياهچه متعلق به ژنوتيپ پائيزه12 بود. هر سه گياه با غلظت 40 ميكروليتر از سيلوت77 تلقيح شده بودند.