شناسايي و برنامه‌ريزي استراتژيك ابعاد مختلف مهارت‌هاي كارآفريني دانش‌آموختگان رشته بيوتكنولوژي مطالعه موردي: دانشگاه شهيد باهنر كرمان

بيوتكنولوژي يكي از مهمترين فن‌آوري‌هاي نو‌ظهور است كه در كارآفريني و كسب و كارهاي دانش‌بنيان، كاربردهاي زيادي دارد. اما متاسفانه فرآيند انتقال دانش از دانشگاه ها به صنايع بسيار ضعيف بوده كه يكي از علل مهم آن مي‌تواند عدم تجهيز دانش‌آموختگان بيوتكنولوژي به مهارت‌هاي كارآفريني باشد. بنابراين، هدف اين مطالعه شناسايي و برنامه‌ريزي استراتژيك مهارت‌هاي كارآفريني مورد نياز دانش‌آموختگان رشته بيوتكنولوژي براي توانمند‌سازي آنان و ورود به بازار كار مي‌باشد. مواد و روش‌ها: روش گردآوري داده‌ها به صورت اسنادي و پيمايشي و ابزار مورد استفاده در روش پيمايشي، پرسشنامه بوده است، به طوري كه تعداد 22 پرسشنامه توسط خبرگان بيوتكنولوژي استان كرمان، تكميل و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. براي اولويت‌بندي ابعاد اصلي و شاخص‌هاي هر بعد از روش تحليل سلسله مراتبي استفاده شد. در ادامه، به منظور بررسي همه جانبه و برنامه‌ريزي استراتژيك براي توسعه مهارت‌هاي كارآفريني دانشجويان بيوتكنولوژي از تكنيك سوات استفاده گرديد. نتايج: نتايج نشان داد كه مهارت‌هاي فني داراي بيشترين اهميت از نظر خبرگان بوده‌اند و مهارت‌هاي كارآفريني، مهارت‌هاي مديريتي و مهارت‌هاي بلوغ شخصي به ترتيب در اولويت‌هاي بعدي قرار گرفتند.بررسي نتايج ماتريس عوامل داخلي و خارجي نشان داد كه استرا‌تژي‌هاي مناسب پرورش مهارت‌هاي كارآفرينانه در دانشجويان بيوتكنولوژي، استراتژي‌هاي اقتضايي و رقابتي بوده است. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه آموزش عالي نقش مهمي در تجهيز دانش‌آموختگان به ابعاد مختلف مهارت‌هاي كارآفريني دارد، دانشگاه‌ها مي‌توانند با شناسايي عوامل داخلي و خارجي موثر بر كارآفريني، نقش مهمي در توسعه مهارت‌هاي كارآفريني دانش‌آموختگان ايفا نمايند. بنابراين لازم است سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان،  اهميت بهبود برنامه درسي، استفاده از محتواي كاربردي و توسعه مهارت‌هاي شخصي را مورد توجه ويژه قرار داده و زمينه افزايش فرصت‌هاي كارآفرينانه را در جامعه و صنعت ايجاد نمايند.