شناسايي، ارزيابي و تعيين مهمترين متغير‌هاي پيش‌بيني كننده آگاهي موقعيتي ايمني بر اساس رويكرد منطق فازي

مقدمه: آگاهي موقعيتي ايمني يكي از فاكتور‌هاي مهم مؤثّر بر قابليت اطمينان و عملكرد ايمني اپراتور‌ها مي‌باشد كه خود تحت تأثير متغير‌هاي مختلفي قرار مي‌گيرد. شناسايي اين متغير‌ها و نحوه روابط آنها در بهينه‌سازي اقدامات كنترلي نقش اساسي خواهد داشت و مطالعه حاضر نيز با همين هدف انجام شد.روش كار: اين مطالعه بر مبناي نظرات متخصصان آگاهي موقعيتي و با استفاده از يك روش تصميم‌گيري چند معياره فازي انجام شد. جهت كمي سازي نظرات متخصصان و براي كاستن از خطاي ناشي از ارزيابي‌‌ ذهني آنها از روابط متغير‌ها، از اعداد فازي مثلثي استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه متغير‌هاي سازماني همراه با »دانش ايمني/شغلي « و » تجربه در وظيفه « مهمترين و ريشه‌اي‌ترين متغير‌هاي پيش‌بيني كننده آگاهي موقعيتي مي‌باشند. از گروه متغير‌هاي سازماني مورد مطالعه نيز »نگرش ايمني سازمان «، »طراحي ايمن سيستم‌ها « و »آموزش « مهمترين متغير‌هاي تعيين كننده تغييرات آگاهي موقعيتي مي‌باشند.نتيجه گيري: بر اساس تجميع نظرات خبرگان مبتني بر منطق فازي، مهمترين متغير‌هاي مؤثر بر آگاهي موقعيتي و روابط علت و معلولي آنها شناسايي شدند. متغير‌هاي سازماني اصلي‌ترين متغير‌هاي تعيين كننده ‌آگاهي موقعيتي مي‌باشند. براي بهبود آگاهي موقعيتي بهترين نتايج با اصلاح متغير‌هاي ريشه‌اي مؤثر يعني متغير‌هاي سازماني وبرخي متغير‌هاي فردي بدست مي‌آيد.