بررسي ارتباط بين دوز موثرتجمعي پرتو با غلظت 8- هيدروكسي-2دئوكسي گوانوزين در ادرار پرتوكاران شاغل در بيمارستانهاي اصفهان

مقدمه: يكي از مهمترين عوارض مواجهه با اشعه يونيزان تومورهاي سرطاني است كه در اثر آسيب اكسيداتيو DNA رخ مي دهد. از آنجايي كه پرتوكاران بيشترين تماس و دوز تجمعي اشعه يونيزان را دارند، بررسي ميزان استعداد ابتلا به سرطان در اين قشر از ضرورت بالايي برخوردار است. بنابراين مطالعه حاضر با هدف اندازه گيري سطح 8هيدروكسي 2دئوكسي گوانوزين( 8OHdG) ادرار كاركنان پرتوكاران شاغل در بيمارستانها ومراكز درماني به عنوان بيوماركر آسيب اكسيداتيو و مقاسه آن با ميزان دوزموثرتجمعي پرتو انجام گرفت.روش كار: در اين مطالعه مقطعي 70 نمونه در دوگروه (35 نفر پرتوكارشامل گروههاي پزشكي هسته اي، راديوتراپي،راديولوژي و سي تي اسكن و 35 نفرغيرپرتوكار )جهت مطالعه انتخاب شدند.ابتدا نتايج فيلم بج از بيمارستانها جمع آوري گرديد .از آنجائيكه هردوره پايش فيلم بج دوماه است وباتوجه به فرمول مربوطه، دوز موثرتجمعي پرتوجهت 6 دوره گذشته (يكسال گذشته ) و 30دوره گذشته(5 سال گذشته) بدست آمد.سپس در پايان شيفت كاري نمونه ادرار هر دوگروه جهت تعيين غلظت 8-OHdG گرفته شد.نمونه ها به روش SPE (solidphase extraction ) استخراج شدند و بعد از آن غلظت ماده مذكور توسط دستگاه GC/MS قرائت گرديد.نهايتا داده هاي حاصل از تعيين غلظت 8OHdG و دوز موثرتجمعي پرتو از طريق نرم افزار SPss تحليل شد. يافته ها: نتايج بدست آمده نشان داد كه پرتويونيزان ضمن اينكه بر افزايش سطح 8OHdG به عنوان يكي از بيوماركرهاي اكسيداتيو در بدن پرتوكاران تاثير داشته است بلكه سطح 8OHdG در بدن پرتوكاران با ميانگين دوز موثرتجمعي پرتو در 30 دوره گذشته و 6 دوره گذشته نيز ارتباط مستقيم دارد. (P=0.009)نتيجه گيري: رعايت اصول حفاظت پرتويي از سوي پرتوكاران منجر به كاهش پرتوگيري وبه نوبه خود موجب كاهش سطح استرس اكسيداتيو ودر نتيجه كاهش اثرات احتمالي پرتو ميگردد.