مطالعه ميزان شيوع ابتلا به بيماري كوويد-19 و ريسك فاكتورهاي موثر بر آن در دو گروه صنايع دارا و فاقد سيستم هاي مديريت سلامت شغلي

مقدمه: با توجه به اهميت پياده سازي سيستم هاي مديريت ايمني و سلامت شغلي در پيشگيري از بيماري هاي مختلف در محيط‌هاي شغلي و همچنين تعيين ميزان اهميت و نقش استقرا و اجراي سيستم هاي مديريت سلامت شغلي در كنترل و كاهش شيوع بيماري كوويد 19 در محيط هاي كاري به عنوان يكي از بخش هاي حساس و مهم جامعه، مطالعه حاضر با هدف مقايسه ميزان شيوع ابتلا به بيماري كوويد19 در دو گروه صنايع دارا و فاقد سيستم هاي مديريت سلامت شغلي و همچنين ريسك فاكتورهاي مديريتي و اجرايي مرتبط در بخشي از صنايع ايران انجام پذيرفت.روش كار: اين مطالعه مقطعي در ارديبهشت ماه سال 1399 در حين شيوع بيماري كروناويروس در بخشي از صنايع تحت نظر دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شده است. طي مطالعه حاضر مجموعا 70 صنعت مشتمل بر 24 صنعت فعال در حوزه توليد محصولات شيميايي، 6 صنعت توليد قطعات خودرو، 14 صنعت توليد لوازم خانگي، 16 صنعت توليد محصولات بهداشتي و آرايشي، 4 صنعت توليد محصولات فلزي و 6 شركت خدماتي بود. جامعه آماري مورد مطالعه شامل دو گروه از صنايع واجد سيستم‌‌ مديريت سلامت شغلي (33 صنعت) و صنايع فاقد سيستم‌‌ مديريت سلامت شغلي (37 صنعت) بود. در اين مطالعه، چك‌ليستي براي جمع‌آوري داده‌هاي مطالعه بر اساس الزامات و پارامترهاي سيستم‌هاي مديريت سلامت شغلي و همچنين اطلاعات مرتبط با بيماري‌هاي واگير و عفوني مانند كوويد19 طراحي گرديد كه شامل اطلاعات لازم در مورد ابتلا به بيماري كوويد19 در دو گروه صنايع مورد مطالعه، طب كار، مديريت ريسك خطرات بيولوژيك، سيستم مديريت اطلاعات سلامت شغلي، آموزش و مشاركت كاركنان و همچنين پارامترهاي مديريت بيماري كوويد19 بود. تحليل آماري داده‌هاي مطالعه با استفاده از آزمون‌ كاي اسكوئر و آزمون دقيق فيشر و در محيط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام پذيرفت. يافته ها: تعداد كارگران شاغل در دو گروه صنايع واجد و فاقد سيستم‌‌ مديريت سلامت شغلي به ترتيب 673 و 708 نفر بود. از 33 صنعت داراي سيستم‌‌ مديريت سلامت شغلي، (12.1 %) 4 صنعت داراي سيستم مديريت بهداشت، ايمني و محيط زيست (HSEMS)، (66.7 %) 22 صنعت استاندارد OHSAS 18001:2007 را اخذ نموده و (21.2 %) 7 صنعت نيز داراي گواهينامه ISO 45001:2018 بودند. مشخص گرديد كه مقادير شيوع بيماري كوويد19 در صنايع فاقد سيستم هاي مديريت سلامت شغلي به طور معني داري بالانر مي باشد (0.05 p). همچنين يافته ها نشان داد كه بين پارامترهاي طب كار، مديريت ريسك خطرات بيولوژيك، سيستم مديريت اطلاعات سلامت شغلي، آموزش و مشاركت كاركنان و همچنين پارامترهاي مديريت بيماري كوويد19 در دو گروه صنايع مورد مطالعه اختلاف معني داري وجود دارد (0.05 P).نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه بين مقادير امتياز پارامترهاي طب كار و سيستم مديريت اطلاعات سلامت شغلي، مديريت ريسك خطرات بيولوژيك، آموزش و مشاركت كاركنان، مديريت بيماري كوويد19 و در نهايت شيوع بيماري مذكور بين صنايع واجد و فاقد سيستم هاي مديريت سلامت شغلي ارتباط معني داري وجود داشته و اجرا و استقرار سيستم هاي مديريت سلامت شغلي مي تواند گامي موثر در راستاي كاهش شيوع بيماري هاي ويروسي و واگير همچون كوويد19 باشد.