مقايسه ميزان موفقيت و كيفيت زندگي به‌دنبال سه روش جراحي پرولاپس با حفظ رحم

مقدمه: تاكنون درمان پرولاپس رحمي بر پايه هيستركتومي واژينال و آويزان كردن كاف واژن بنا شده است. اخيراً تمايلي براي حفظ رحم حين جراحي‌هاي پرولاپس به‌وجود آمده است. مطالعه حاضر با بررسي ميزان موفقيت و كيفيت زندگي زنان به‌دنبال يكي از سه نوع روش جراحي پرولاپس با حفظ رحم انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه گذشته‌نگر در سال 1398 در بيمارستان امام خميني تهران انجام شد. اطلاعات پرونده 99 بيمار با پرولاپس رحم كه در طي 3 سال تحت يكي از سه نوع جراحي پرولاپس با حفظ رحم (منچستر، ساكرواسپاينوس هيستروپكسي، ساكرال هيستروپكسي شكمي) قرار گرفته بودند، بررسي و از نظر موفقيت جراحي و كيفيت زندگي مقايسه شدند. 99 بيمار در فالوآپ 12 ماهه، پرسشنامه معتبر بررسي كيفيت زندگي پس از جراحي پرولاپس (PFDI-20) (شاخص آزردگي‌هاي كف لگن) را تكميل كردند. ميزان موفقيت  بعد از 12 ماه به‌عنوان پيامد اوليه و عوارضي نظير جراحي مجدد، تعبيه پساري و احساس توده به‌عنوان پيامدهاي ثانويه بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي آنووا، كروسكال واليس و كاي اسكوئر استفاده شد. ميزانp  كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميزان موفقيت ساكرال هيستروپكسي از دو گروه ديگر بالاتر بود (حدود 94%). بيشترين عود در ساكرواسپاينوس به‌ترتيب در نقاط Ba (0.506±2.06) و سپس C (1.084±2.1) بود (0.01 p). كيفيت زندگي بيماران تحت جراحي منچستر و ساكرال هيستروپكسي مشابه و بالاتر از جراحي ساكرواسپاينوس بود. عوارض زودرس پس از ساكرال هيستروپكسي ايلئوس و اختلال دفع مدفوع بود. نتيجه‌گيري: هر سه روش جراحي پرولاپس با حفظ رحم ميزان موفقيت بالاي 60% داشتند. هر سه گروه جراحي 12 ماه پس از جراحي كيفيت زندگي خوبي داشتند و از عمل راضي بودند. بالاترين عود پرولاپس در ساكرواسپاينوس و در نقاط Ba و C بود. يافتن عوارض مش به‌دنبال ساكرال هيستروپكسي نياز به پيگيري طولاني‌مدت دارد.