اثر تغيير اقليم بر منابع آب سطحي و زيرزميني دشت روضه چاي

آب يك منبع آسيب پذير، محدود و حياتي است. افزايش روزافزون جمعيت جهاني و كاهش منابع آبي، از مهم ترين چالش هاي پيش روي بشر امروزي است. منابع آب مستقيما مي تواند رشد و توسعه اجتماعي و اقتصادي را تحت تاثير قرار دهد و به عنوان زيربناي فعاليت هاي عمراني محسوب مي شود. يكي از مهم ترين مسائل قرن حاضر، مسئله گرمايش جهاني است، كه به دليل اثر گلخانه اي تشديد شده و انتظار مي رود كه موجب تغييراتي در متغيرهاي اقليمي گردد. هدف از اين پژوهش بررسي تغييرات جريان آب سطحي و تراز آب زيرزميني دشت روضه چاي استان آذربايجان غربي بوده بنابراين در اين راستا از مدل بارش رواناب IHACRES و شبكه عصبي مصنوعي استفاده شد. بدين منظور از داده هاي بارش، متوسط دما، جريان آب سطحي رودخانه روضه چاي و تراز آب زيرزميني منطقه استفاده گرديد. در پژوهش حاضر از سناريوهاي اقليمي 4.5 و 8.5 مدل ACCESS10 از مدل هاي گزارش پنجم براي داده هاي بارش و دما در دو دوره ي (20202052) و (20532085) براي بررسي تغيير اقليم استفاده شد. نتايج نشان داد كه در منطقه تغييرات دما تحت سناريوي RCP8.5 بيش تر از سناريوي  RCP4.5بوده و بارش در ماه هاي قابل انتظار كاهش مي يابد. مدل بارش رواناب در پيش بيني جريان رودخانه روضه چاي در دوره ي پايه نسبت به دوره ي آتي بهتر جواب داد و ضريب همبستگي بيش تر از 0.5 را نشان داد. در پيش بيني تراز سطح آب زيرزميني با شبكه عصبي مصنوعي نيز مدل در دوره ي پايه از عملكرد بهتري برخوردار بود. در نهايت در دوره هاي آينده دور، اثر گازهاي گلخانه اي داراي سيگنال قوي تر بوده و باعث افزايش دما و كاهش بارش بيش تري مي شوند.