رد‌پاي هويت واژگاني در شفاهي سازي روايت (مقايسۀ دو ردۀ سني كودك و بزرگ سال)

هويت واژگاني يعني مفهوم يك واژه كه مي تواند در سرتاسر هر متن با واژه بيان شود يا با كلمه ها و ساختارهاي متعدد به آن مفهوم اشاره شود. تمركز اين تحقيق جست وجوي ابزارهاي زباني است كه با استفاده از آن ها در يك روايت هويت واحد و پيوسته اي از سوي عبارت هاي متناوب بيان مي شود. براي انجام اين كار 80 كودك و بزرگ سال مؤنث در پژوهش حاضر شركت و فيلم بدون كلام داستان »گلابي « را روايت كردند. پس از ضبط و پياده سازي، داده‌ها تحليل آماري شدند. براي دسته بندي واژه ها و تحليل كيفي از مفهوم سطح اصلي رُش استفاده شد. هر دو گروه در استفاده از واژه هاي كل يكسان بودند، اما كاربرد واژه ها در سطح جز در دو گروه تفاوت معناداري را نشان داد. علاوه بر اين، در بررسي رد پاي هويت واژگاني هم دو گروه تفاوت معناداري داشتند. به اين ترتيب كه پس از اولين اشاره به يك مفهوم، ارجاع به همان مفهوم را به شيوۀ متفاوتي تا انتهاي روايت انجام دادند، هرچند عدم تغيير واژه و ارجاع واحد به مفهومي واحد در هردو گروه بسامد بالايي داشت. با اينكه به نظر مي‌رسد در سن 9 ‌سالگي مخزن واژگاني كودك بسيار شبيه بزرگ سالان شده باشد، اما بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، همچنان بايد تفاوت دانش واژگاني اين دو ردۀ سني را در تهيۀ محتواهاي مختلف درنظر داشت.