بررسي معنويت با بهبود تاب‌آوري روستاييان در خصوص بحران زلزله، مطالعه موردي: دهستان ازومدل شمالي، شهرستان ورزقان

هدف اين مقاله تبيين رابطه رابطۀ معنويت با بهبود تاب‌آوري روستاييان در در‌خصوص بحران زلزله در مناطق روستايي شهرستان ورزقان مي‌باشد. اين تحقيق از نوع كاربردي و به روش تحليلي ـ تبييني است كه با استفاده از روش پيمايش انجام شده است. اين تحقيق از نوع كاربردي و روش تحقيق آن، از نوع تحقيقات توصيفي ـ تبييني است. جامعه جامعۀ آماري اين پژوهش شامل همه روستاهاي آسيب آسيب‌ديده دهستان ازومدل جنوبي و خانوارهاي ساكن در اين روستاهاست. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسش‌نامه پرسشنامه محقق ساخته بوده است كه براي اطمينان از روايي آن به مصاحبه اكتشافي با 18 خانوار زلزله‌زده پرداخته شد. مطالعه مطالعۀ راهنما در منطقه منطقۀ مشابه جامعه جامعۀ آماري با تعداد 30 پرسش‌نامه پرسشنامه صورت گرفت و با داده‌هاي كسب كسب‌شده و استفاده از فرمول ويژه ويژۀ كرونباخ آلفا، پايايي بخش‌هاي مختلف پرسش‌نامه پرسشنامه تحقيق0.79 الي 0.91 به‌دست آمد. بالاخره، نتايج يافته‌هاي استنباطي تحقيق نشان داد كه به به‌جز متغيرهاي ميزان خودصداقتي، درون‌گرايي، فردگرايي مثبت و فردگرايي مثبت و خوداتكايي بين تمامي متغيرهاي تحقيق با بهبود تاب‌آوري روستاييان در در‌خصوص بحران زلزله در مناطق روستايي شهرستان ورزقان رابطه رابطۀ مستقيم و معناداري وجود دارد و در در‌نهايت با توجه به به‌تحليل نتايج، پيشنهادات كاربردي ارائه شده است.