بررسي و مقايسۀ مضامين عرفاني در شعر عطار نيشابوري و ابن فارض

فريد الدين عطار نيشابوري، يكي از قله هاي برجستۀ عرفان اسلامي است. ابن فارض نيز يكي از سرايندگان بزرگ اشعار صوفيانه در ادبيات عرب است. هر دو مهمترين و برجسته ترين مضامين و مفاهيم عرفاني را در شعر و انديشۀ خود مطرح كرده اند. شعر و انديشۀ هر دو شاعر شباهت هاي گسترده اي با هم دارد. ازجمله مباحث مشترك بين اين دو شاعر عارف مي توان به «وحدت وجود» «عشق» و ... اشاره كرد. لذا با توجه به اهميت ادبيات عرفاني در ميان ملل اسلامي، مسأله اي كه در اين پژوهش مطرح مي شود؛ اين است كه با استفاده از زبان هنري ابن فارض و عطار كه به دو فرهنگ و زبان و ملّيت و زمان متفاوت تعلّق دارند، مضامين عرفاني اسلامي به كار رفته در اشعار آن دو را استخراج، و به صورت تطبيقي مورد تحليل و بررسي قرار دهيم و وجوه اشتراك و افتراق مضامين عرفاني اسلامي از ميان اشعار آن دو را در دو فرهنگ متفاوت، نمايان كنيم.