نقد و بررسي ملمع هاي كردي-پارسي از جهت ساختار و پيوند معنايي

شاعران كردي گوي همواره نظري ويژه به غزليات حافظ داشته‌اند. به تضمين گرفتن اشعار حافظ در غزليات كردي با توجه به دو زبانه شدن غزل، نوعي صنعت با عنوان«تضمين ملمع گونه» ايجاد كرده است. اين پژوهش پس از تعريف ملمع و انواع آن، به بررسي و تحليل ملمع‌هاي كردي‌ـ‌پارسي ذيل صنعت مذبور و جايگاه آنها در شعر كردي مي‌پردازد. روشن مي‌گردد كه مهارت شاعران كردي گوي در اين نوع ملمع جهت ايجاد پيوند معنايي بين دو مصرع و حفظ ساختار غزل، متفاوت است. در اين راستا ده غزل سروده‌ي ده تن از شاعران كرد گزينش شده‌است كه از اين ميان ملمع‌هاي چهار شاعر نخست، از يك غزل مشابه از ديوان حافظ تضمين گرفته‌اند؛ از اينروي جهت بررسي در مقام قياس مناسب هستند. از اشعار ديگر شعرا، ملمع‌هايي كه هركدام از يك غزل متفاوت تضمين گرفته‌‌اند، بيان شده است. در اين پژوهش ابتد به ذكر مختصري از احوال شاعر كردي‌گوي پرداخته شده، سپس، ملمع آن شاعر به همراه معناي مصرع‌هاي كردي ذكر شده كه جهت بررسي ساختار و معنا و پيوند مصرع كردي و پارسي مورد تحليل قرار گرفته‌است. لهجه‌هاي به كار رفته در ابيات كردي متفاوت است و شامل كردي كرمانشاهي، سوراني و هورامي و كلهري مي‌شود.