بررسي نقش واسطه‌اي عملكرد خانواده در رابطه بين سبك زندگي و هوش معنوي با بهزيستي رواني در مادران كودكان ناشنوا

هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي عملكرد خانواده در رابطه بين سبك زندگي و هوش معنوي با بهزيستي رواني در مادران كودكان ناشنوا بود. اين مطالعه همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري را كليه مادران كودكان ناشنوا شهر بجنورد در سال 1398 تشكيل دادند كه به روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 89 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌هاي سبك زندگي (LSQ)، هوش معنوي (SIQ)، بهزيستي رواني (PWBQ) و عملكرد خانواده (FADQ) بود. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد رابطه بين هوش معنوي با بهزيستي رواني؛ بين عملكرد خانواده با بهزيستي رواني، بين سبك زندگي با عملكرد خانواده و بين هوش معنوي با عملكرد خانواده رابطه معنادار وجود داشت (p 0.01)؛ اما بين سبك زندگي با بهزيستي رواني رابطه معنادار نشد (p 0.05). همچنين، مسيرهاي غيرمستقيم سبك زندگي با بهزيستي رواني با نقش واسطه عملكرد خانواده و نيز رابطه هوش معنوي با بهزيستي رواني با نقش واسطه‌اي عملكرد خانواده معنادار شدند (p 0.01). بر اساس نتايج اين پژوهش، الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر بهزيستي رواني مادران كودكان ناشنوا محسوب مي‌شود.