اثربخشي والدگري مبتني بر مهارت‌هاي سازمان‌دهي بر مهارت هاي سازمان‌دهي و عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان با اختلال كم توجهي و بيش فعالي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي والدگري مبتني بر مهارت‌هاي سازمان‌دهي بر مهارت‌هاي سازمان‌دهي و عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان با اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي بود. اين مطالعه از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري را كليه كودكان 10-8 سال با اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي تشكيل دادند ‌كه در سال 98-1397در مدارس عادي شهر اصفهان مشغول‌به‌تحصيل بودند. در اين پژوهش 30 كودك پسر (15 نفر گروه كنترل و 15 نفر گروه آزمايش) بودند كه بر اساس نظر روان‌پزشك كودكان و چهارمين ويرايش مقياس سوانسون- نولان و پلهام (SNAP-IV)، اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي تشخيص داده شدند. گروه آزمايش 11 جلسه آموزش والدگري مبتني بر مهارت‌‌هاي سازمان‌دهي دريافت كردند. در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري، مقياس مهارت‌هاي سازمان‌دهي (COSS-P) و مقياس درجه‌بندي عملكرد تحصيلي (APRS) بر روي آن‌ها اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و با استفاده از نرم‌افزار 23-SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه والدگري مبتني بر مهارت هاي سازمان‌دهي بر مهارت هاي سازمان‌دهي و عملكرد تحصيلي در مرحله پس آزمون تأثير معناداري داشته است و اين تأثير در مرحله پيگيري نيز باقي مانده است (P≤0.05). اين مطالعه با آموزش والدگري مبتني بر مهارت هاي سازمان‌دهي به‌عنوان يك مداخله، نتايج اميدواركننده‌اي بر بهبود مهارت هاي سازمان‌دهي و عملكرد تحصيلي كودكان با اختلال كم توجهي/ بيش فعالي ارائه مي‌دهد؛ همچنين نشان مي‌دهد كه مهارت‌هاي سازمان‌دهي و عملكرد تحصيلي با والدگري مبتني بر مهارت هاي سازمان‌دهي قابل‌انعطاف هستند.