ارائه مدلي جهت ارزيابي بهره‌وري كاركنان دانشي با به‌كارگيري روش دلفي فازي و روش بهترين – بدترين فازي (موردمطالعه: شركت‌هاي دانش‌بنيان)

در عصر حاضر اهميت مديريت دانش و تأثير آن بر جنبه‌هاي مختلف سازمان، از جمله جايگاه سازمان ميان رقبا و كسب مزيت رقابتي، به طور فزاينده‌اي رو به افزايش است. در فضاي رقابتي امروز كاركناني كه دانش را خلق مي‌كنند و از آن در جهت توسعه سازمان و ارائه محصولات و خدمات بهتر بهره مي‌برند تأثير قابل توجهي در بهره‌وري سازمان‌ها و جايگاه سازمان ميان رقبا دارند. بنابراين، تلاش جهت افزايش بهره‌وري كاركنان دانشي و شناسايي عوامل مؤثر بر آن مي‌تواند تأثير قابل توجهي بر موفقيت سازمان‌ها بگذارد. هرچند عدم اطمينان در بازارهاي جهاني سبب شده است تا نتوان به صورت دقيق ميزان بهره‌وري كاركنان دانشي را ارزيابي كرد، در اين پژوهش سعي شد با استفاده از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره در محيط فازي به عدم اطمينان موجود پاسخ داد. بنابراين، از روش دلفي فازي براي تعيين معيارها بين 12 نفر از خبرگان شركت‌هاي دانش‌بنيان و از روش بهترين‌ـ بدترين فازي جهت ارزيابي وزن معيارهاي بهره‌وري كاركنان دانشي كمك گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد از بين معيارهاي موجود «وجدان كاري»، «تعهد»، و «مسئوليت‌پذيري كاركنان» مهم‌ترين معيار ارزيابي بهره‌وري كاركنان دانشي است. اين بدان مفهوم است كه اگر سازماني بخواهد بهره‌وري خود را از طريق كاركنان دانشي خود ارتقا دهد، بايد كاركناني داشته باشد كه به سازمان تعهد داشته باشند تا بتوانند با حل به‌موقع مشكلات‌ْ بهره‌وري سازمان را ارتقا و توانايي سازمان را جهت رقابت در بازارهاي جهاني افزايش دهند.