تحليل تفسيركريپكي از «عدم‌تعين معنا» در فلسفۀ دوم ويتگنشتاين با تكيه بر گرامرِ مفهوم «شكاكيت»

تفسير كريپكي از پژوهش‌هاي ويتگنشتاين، در دو بخشِ: «پاردوكس‌شكاكانه» و «راه‌حل زبان‌خصوصي» مي‌گويد؛ محور پژوهش‏ها را، يك «تناقضِ شكاكانۀ‌ معناشناختي» گره‌خورده با «پيروي از قواعد» مي‌سازد و بايد ساير مسائل مهم‌اش را هم در همين راستا تفسير كرد. مسئلۀ اين پژوهش، تحليل ناواقع‌گرايانه‌ بودنِ تفسيرِ كريپكي از «معنا» از رهگذر تفسير گرامر واژۀ «شكاكيت» است. كريپكي نشان مي‌دهد «معنا» ناشي از نسبتي خاص است بين «زبان» و «واقعيت»،كه طبق شرايط خاصي درون «صورت زندگي» هستند و نتيجه‌ اين كه «معنا» در جريان زندگيِ عملي ما، ابعاد متنوع دارد و مي‌تواند فقط در يكي از كاربردهايش به معناي متعين به‌كار ‌رود.